BENİM CİCİ KOMŞULARIM

Yan bahçeden ciyak bir ses "Süleymaaaaaaaaan Süleymaaaaaaaaaaaaaan" diye bağırıyor. Gözkapaklarım sanki bir yapıştırıcıyla tutturulmuş gibi, açmaya çalışıyorum ama nafile. Uyku denen o yapıştırıcı çözülmek bilmiyor. Yan bahçedeki o ses ısrarcı: "Süleymaaaaan diyorum aloooo kime diyorum. Kalksana çocuuum evladım öğlen oldu." Ne, öğlen mi oldu? Aman Allahım geciktim, saatte çalmadı ki diye yataktan fırlıyorum. Saati elime alıyorum. Tam olarak 6:30. Seçenekler şunlar:

a) Geç kalacağım endişesiyle uyuduğum için kabus görüp uyandım
b) Saat gerçekten durmuş, şu an tam olarak 12
c) Komşum bir manyak, oğlunu erken uyandırmak için "Topunuz Süleymanıma feda olsun" diyerek civardaki tüm uyuyanları feda etti.
d) Hiçbiri (Bu seçenek testlerin olmazsa olmazı olduğu için koydum. Tamam yalan söyledim, aklıma başka bir ihtimal gelmediği için koydum.)

Biraz araştırmadan sonra (Evde bulunan 2 duvar saati, 1 kol saati, 3 cep telefonu saati ve bir bilgisayar saatine bakılarak yapılan bir araştırmadan söz ediyorum.) seçeneklerden c olanının yani komşumun manyak olduğu seçeneğin doğru olduğunu anladım. Evet o bir manyak olduğu gibi aynı zamanda su katılmamış bir bencildi ki pencereyi açıp "Hanııım hanım sabahın bu saatinde utanmıyor musun böyle bağırmaya? Evin içine oğlunun odasına girsen de onu öyle uyandırsan olmaz mıydı?" demeye hazırlanırken bahçenin diğer tarafına çoktan zıplamıştı bile. Şimdi ardından bağırsam ben de onun gibi bir manyak olarak nitelendirilecektim diğer komşular tarafından, zaten uyku da yitip gitmişti. Bu ne manyak, bencil, saçma bir hayattı. Ben de açıp biraz Vonnegut okudum. Vonnegut okurken de komşumun angut olduğunu yineleyip durdum. Bir Vonnegut bir angut, bir Vonnegut bir angut....

*******

Paaaaaaaaaat. "Amanın savaş mı çıktı? Sivillere bomba mı attılar. Ben de sivilim. Bu savaşla ilgim yok. Hem benim fikrim değildi. Ben istemedim diğer ülkelerin altınlarını, elmaslarını ve petrolünü. Vallahi billahi ben barış yanlısıyım. Masumum, suçsuzum. Yoksa şüpheli bir paket bıraktılar da o paketten kimse şüphelenmedi ve o paket şüphelenilmemiş olarak orada patladı mı?" gibi paranoyak korkularla yerimden sıçradım. Sesin geldiği yöne parmak uçlarımda (sanki kime duyurmamaya çalışıyorsam) seğirttim. O da ne? (Yahu bu bir dizi de sürekli yinelenen bir laf değil miydi? Adamlar sürekli birilerini, birilerini aldatırken yakalıyor ve hep aynı cümleyi söylüyorlardı: O da ne? Ne olacak layn aldatıyor işte. Günaydın çocum herkes herkesi aldatır günaydın güzel evladım.) Evet "o da ne?" bölümünde kalmıştık. O da neydi? Biri bahçeye 3. kattan bir poşet dolusu çöp atmıştı. Orada Jackson Pollock tablosu gibi bir sanat eseri belirmişti ama bu sanat eseri bir süre sonra güneşin altında insanı delirtecek kokular çıkaracaktı. (Sanat için herşeye evet denir miydi? Çöp kokusuna ve o sırnaşık sivrisineklere katlanılır mıydı?) Evet komşu kadın action painting yanlısıydı, bu su götürmezdi ama bu sanat eserinin su ile götürülmesi, temizlenmesi gerekiyordu. Bir poşet dolusu yağlı salçalı yeşil biberli ve soğan kabuklu tablonun renkleri iğrendiriciydi. Evet sanatı desteklemeliydik ama bu kadarı da fazlaydı canııım.

"Sanat eseri sanatçının kendisinde kalmalı çünkü bu onun bir parçası, ruhundan özünden birşeyler kattığı bir parça" diyerek, tüm bu çeri çöpü toplayıp onun kapısının önüne bıraktım. Zile bastım. Kadın çıktı. "Bu kadar değerli bir hediyeyi kabul edemem, a vallahi olmaz, bu siz de kalmalı. Buyrun" diyerek ayağımın dibindeki çöpü gösterdim. Ben arkamı dönüp giderken söyleniyordu: "Terbiyesizzzzzzzzzz"

***********

Mutfakta kahve keyfi ve küçük zararsız dedikodular iyidir. (Pis dedikoducu demeyin hangimiz dedikoducu değiliz ki? Reca ederim dürüst olun. Hayır bana değil kendinize. Teşekkürler.) Öğle sonrası kahve eşliğinde saçma sapan dedikodularla kafa dağıtıp kahkahalar patlatıyorduk ki arkadaşım kendi kendine söylenmeye başladı: "Vallahi öküz bunlar. Ciddiyim. Üst katımda bir öküz ailesi yaşıyor." Ne oldu falan filan gibi birşeyler dedim. "Duymadın mı sesi?" dedi "ne sesi?" dedim "pat pat pat diye bir ses" Duymamıştım. Onun kulaklar hassaslaşmıştı elbette. Bu sesi duyup üst kattaki ile kavga ede ede kulakları her an tetikteydi. Balkona çıktık. Biraz pilav ve bir kaç tavuk kemiği vardı. Sinirle gülmeye başladı. Meğer yukardaki kadın sofralarını bunun balkonuna çırpıyormuş. Haklıydı. Üst katında bir öküz yaşıyordu.

Ona benim komşunun attığı çöpü ve o çöpü onun kapısının önüne attığımı anlattım. Arkamı döndüğümde balkondan tavuk kemiklerini onun balkonuna fırlatmaya çalışıyordu. Eee ne demişler ev alma komşu al. Komşu adamı rezil de eder vezir de. Gerçi ben hiç vezir eden bir komşuya ratlamadım ama olsun. Allah büyük belki o da olur... Haydi bakalım.

Resimler:
1-Toast clock
2-Jackson Pollock
3-David Garibaldi