Eğer biraz daha bu yorgunlukla, kafa karışıklığıyla sürdürmek zorunda kalırsam hayatımı kim bilir kimlerin kalbini kıracağım farkında olmadan. Ve eğer böyle şaşkın, el yordamıyla karanlıkta yönümü bulmaya çalışmaya devam edersem, kendi kalbimi nasıl kıracağımı da Tanrı bilir.
İnsan böyle yorgun ve isteksizken, böyle hayat coşkusunu rafa kaldırmışken sanıyor ki beyni refleks olarak yapması gerekenleri yapar. Sanıyor ki; bir süre ara verse de otomatik pilot devreye girer ve yaşam sürer. Ama insan bir noktayı atlıyor; otomatik pilot karşıdaki bulutların ipeksi dokusunu görmeden sadece ve sadece uçmayı düşünüyor.
Ne gelir elden daha fazla devam edemeyeceğini anladığında? Biraz dinginliğe, huzura ve belki biraz gündelik yaşamdan kaçmaya sonsuz ihtiyaç duyduğunda o otomatik pilotu devreye sokmaktan başka şansın var mıdır? Ve insan olmak bu kadar kolay mıdır? Bu kadar hudutsuz mudur akıl, kalp ve ruh... Hiç ara vermeden uçabilir mi?
Değildir elbet. Bin parçaya böler seni insan olmak. Bazen öyle çok parçaya bölünürsün ki bazı parçalarını bir yerlerde bile unutabilirsin. Ve o parçaları bir araya getirip yapıştırman gerekir ki elde bir gram yapıştırıcı kalmamıştır. Yapıştırıcı edinmek için hayattan biraz uzaklaşmak gerekir. Şöyle bir uzaktan bakmak ve bu arada kendi dağılmış parçalarını yapıştırcak o tutkalı bulmak...
Biraz tutkala ihtiyacım var bu ara galiba... Ve biraz da uzaklaşmaya... Hep böyle üstüme üstüme geldiğini hissettiğim hayata karşı yeni bir bakış edinmeye ihtiyacım var... Ve şu otomatik pilottan kurtulmaya...
Resim: http://adelhaida.deviantart.com/art/the-pilot-64642471
İnsan böyle yorgun ve isteksizken, böyle hayat coşkusunu rafa kaldırmışken sanıyor ki beyni refleks olarak yapması gerekenleri yapar. Sanıyor ki; bir süre ara verse de otomatik pilot devreye girer ve yaşam sürer. Ama insan bir noktayı atlıyor; otomatik pilot karşıdaki bulutların ipeksi dokusunu görmeden sadece ve sadece uçmayı düşünüyor.
Ne gelir elden daha fazla devam edemeyeceğini anladığında? Biraz dinginliğe, huzura ve belki biraz gündelik yaşamdan kaçmaya sonsuz ihtiyaç duyduğunda o otomatik pilotu devreye sokmaktan başka şansın var mıdır? Ve insan olmak bu kadar kolay mıdır? Bu kadar hudutsuz mudur akıl, kalp ve ruh... Hiç ara vermeden uçabilir mi?
Değildir elbet. Bin parçaya böler seni insan olmak. Bazen öyle çok parçaya bölünürsün ki bazı parçalarını bir yerlerde bile unutabilirsin. Ve o parçaları bir araya getirip yapıştırman gerekir ki elde bir gram yapıştırıcı kalmamıştır. Yapıştırıcı edinmek için hayattan biraz uzaklaşmak gerekir. Şöyle bir uzaktan bakmak ve bu arada kendi dağılmış parçalarını yapıştırcak o tutkalı bulmak...
Biraz tutkala ihtiyacım var bu ara galiba... Ve biraz da uzaklaşmaya... Hep böyle üstüme üstüme geldiğini hissettiğim hayata karşı yeni bir bakış edinmeye ihtiyacım var... Ve şu otomatik pilottan kurtulmaya...
Resim: http://adelhaida.deviantart.com/art/the-pilot-64642471