DÜNDEN KALANLAR

"Bu hayat denilen şey çok tuhaf, oldukça karışık, gerçekötesi komik ve dokunaklı biçimde saçma." dedim Mert'e. Niyetim o artistik cümlelerden birini kurmak değildi.(O artistik cümleleri belki daha ne olduğumu anlayamadığım zamanlarda kurmuşumdur. Belki... Ama yine de sanmıyorum.) Zaten Mert de artistik cümlelerin adamı değildi. Şöyle dedi: "Hayat tayt gibi. " "Neden?" dedim, şöyle devam etti: "Bir kere içindeki harfler benziyor; hayat, tayt... Ve oldukça sıkı geliyor insana. Sarıyor sarmalıyor, izin vermiyor çok gevşemeye sıkmaya."

**********
Üzerimde bebek kokusu kaldı. Onun o ufacık bedenini incitmekten korkarak ve hiç olmadığım kadar gergin, ellerimde tutarken, dahası onu usul usul koklarken siniverdi üzerime kokusu. Dünyadaki en güzel şeyler listesine bir madde daha ekledim.

***********
"Murat Bey nerede?" diye sordu kadın. "İzinli" dedim. "Kaç gün?" dedi "15" diye kestirip attım. Öyle ya konuşma bitmişti. Onun Murat Bey'le bir işi vardı ve Murat Bey 15 gün yoktu. Konuşma bitmişti. Elbette bana göre... Başımı yazmakta olduğum metne çevirdim ve kayıp konsantrasyonuma yalvardım geri gelsin diye. Kadın cırlak ve dişlek seslendi oradan "Olamaz" Yüzüm kocaman bir soru işaretine dönüştü. Kadın anladı ve devam etti: "15 gün izin almış olamaz." Yüzümde o alaycı ve engel olamadığım sırıtış belirdi: "Vallahi hanımefendi izin kağıdında patronun imzasını gördüm ama yine de siz daha iyi bilirsiniz tabi" Hain sırıtış hafif sinirli bir şekle bürünmeye başlamışken bacağıma çimdik attım: "sakin ol." Kadın yeniden cırladı: "Ama olamaz onun izni 9 gün." Pes. "O zaman ben hayal görmüş olmalıyım sevgili hanımefendi" dedim "Neden sinirleniyorsunuz ki?" dedi. "Hiç" dedim "Ben biraz manyağımdır. Genelde sebep olmadan sinirlenirim. Saat 10 ilaaa 12 arasında pek bir asabi olurum. Siz saat 13 de gelin en ballı kaymak zamanımdır." Söylene söylene gitti. Ben de yerimde oturup söylendim. Karşılıklı söylenmiş olduk.

***********
Bana pat diye bir soru sordu. "İnsan kendisini seven ama kendisinin sevmediği biriyle mi evlenmeli yoksa kendisinin sevdiği ama kendisini sevmeyen biriyle mi?" Başka bir seçenek yok mu?" dedim. "Hayır" dedi. "Neden?" dedim. "Öyle işte" dedi. "İyi tamam" dedim. "Cevap vermeyecek misin?" dedi. "Vermeyeceğim" dedim. "Neden?" dedi "Bir üçüncü seçenek olmalıydı" dedim. "Her zaman bir üçüncü seçenek olmalı." "Eğer olsaydı" dedi "Dünya bu kadar karmaşık olmazdı." dedi. Haklıydı. Sustum.

**********
Tüm günü yarısını dinlediğim yarısını dinlemediğim bu yüzden de kafama göre biçimlendirdiğim konuşmalar yapmakla geçirdim. Ve oturup düşündüm; ben kendi başıma kalmak isterken ve bu istek yüzünden kimsenin yanına gitmezken, neden sevdiğim ya da sevmediğim, konuşmaktan keyif aldığım ya da almadığım herkes ama herkes sürekli benim masamın önüne gelip olur olmaz, beni ilgilendiren veya ilgilendirmeyen şeyler anlatıp duruyor? Tüm dürüstlüğümle çoğunu odadan kovarken neden şaka yaptığımı düşünüyorlar? Üstüne üstlük "eeee yeter hadi gidin kafamı şişirdiniz." dediğimde ve "gerçekten söylüyorum, ciddiyim başım şişti." şeklinde vurguladığım halde neden hala bunun gerçek olamayacağını fikrine kapılıyorlar. Ve neden bu kadar çok canı sıkılan ve canı sıkıldığı için başkasının işine engel olmakta sakınca görmeyen insan var?

**********
"Bu hayat denilen şey çok tuhaf, oldukça karışık, gerçekötesi komik ve dokunaklı biçimde saçma." demiş miydim?

Resim: Marcus Jansen