oturduguyereyayılanus'lar

Böyle bir tür var. Gerçekten. Ben onları oturduğuyereyayılanuslar diye adlandırıyorum. Bu türün çok tuhaf, garip, mantık sınırlarını zorlayan özellikleri olduğunu söylemek mümkün. Şöyle ki; bunların gözleri oturacak bir yer bulmaya ayarlanmıştır. Oturdukları zaman yavaş yavaş bacak kasları gevşer ve öne doğru kayar. Sırt o güzelim 90 derecelik açıyı kaybeder ve saniyeler içinde koltuğun ya da sandalyenin arka bölümü ile oturulan bölüm arasındaki çizgiye yerleşir.(bunu nasıl becerebildiklerini açıklayabilen biri çıkmadı henüz) Bu tuhaf türü yerinden kaldırabilmek için deprem, yangın, sel felaketi ya da volkan patlaması gibi birşey olması gerekir. Aksi takdirde orada öylece saatlerce oturabilirler. Hele de önlerine bir bilgisayar ya da ellerine bir kitap verirseniz keyiflerine diyecek yoktur. Yayıldıkça yayılır bu hallerine bayılırlar.

Tam olarak olmasa da bu türün bazı özelliklerini taşıdığımı itiraf ediyorum. Oturma biçimi konusunda tam özellik, uzun süre o şekilde oturabilme konusunda ise sıfır özellik taşıyorum. Bu nedenle kendime yarımoturduğuyereyayılanus diyeceğim. Evet.

Tam ya da yarım olsun oturduğuyereyayılanusların ortak özelliği onları herhangi bir yere götürebilmek için çok fazla ısrar edilmesi gerektiği, ısrar yetmezse yalvarmak gerektiği bu da olmazsa "ölümü öp gel bak" demek gerektiğidir. Zira bu tür oldukça yumuşak kalpli ve kimseyi incitmeyen bir türdür. (Karıncayı bile incitmezler çünkü çok nadir adım atarlar.)

Geçen gün bir oturduğuyereyayılanus bana yaşadığı birşeyi anlattı. Bu kısa hikaye oturduğuyereyayılanusları tam anlamıyla anlayabilmek açısından önemli olduğu için hiç vakit kaybetmeden aynen aktarıyorum.

Bizim oturduğuyereyayılanus'u bir arkadaşı yalvar-kıyamet evlerine davet etmeyi ve davetine olumlu yanıt almayı başarmış. Eve gittiklerinde bu arkadaşın annesi korkunç bir telaş içindeymiş. Mutfak masasının sandalyesini gözüne kestiren oturduğuyereyayılanus (bundan sonra adı kelimelerin kısaltılmışı olan OYY diye anılacaktır.) kadının hareketlerini incelemeye koyulmuş. Kadın fırın, ocak, bulaşık makinesi, balkon, sebzelik, buzdolabı arasında mekik dokuyormuş ve bu olan biten OYY'da dehşet yaratıyormuş. Bütün bu telaşın sebebi az sonra anlaşılmış.Bu pürtelaş kadının ertesi gün "Günü" varmış. İyi de bu telaş nedenmiş? Bizim OYY bunu bir türlü anlayamamış.

Tam olarak 12 çeşit pasta çörek yaptığını anlatıyormuş kadın. Kadın anlatırken bizim OYY bu çalışmayı ancak rüyasında görebileceğini düşünüyormuş ama bunu bile pek sanmıyormuş açıkcası.Öyle ya bu onun hayatı boyunca yaptığı hareketin toplamına eşdeğer bir çabaymış ki kadını canıgönülden takdir ediyormuş. OYY'a göre bu kadın altın bir plaketi hakediyormuş. Eh bir oturduğuyereyayılanus'a göre gerçekten altın plaketi hakeden insanüstü bir çaba. Bu tartışılamaz elbette.

Kadın hem poğaçaları yapıyor hem de anlatıyormuş. "Geçen hafta Zehra'lardaydık. 15 çeşit yapmış. Ah ben yetiştiremeyeceğim yetiştiremeyeceğim. Şu çilekli pastayı da yapsaydım. Yardım eden de yok ki! Kızlar siz de anlamıyorsunuz yemek pasta işlerinden. Gerçi anlasanız da size emanet edemem ya neyse. Bu bir onur gurur meselesi. Hay Allah... Gece bire kadar çalışacağız başka yolu yok. Ölsem de kalsam da 15 çeşit olacak. Hatta 16 çeşit yapayım da Zehra çatır çatır çatlasın ayol..."

Bizim OYY nefesinin daralmaya başladığını hissetmiş ve bir bahane ile mekanı terketmiş. Kendi kendinden bile ummayacağı bir hızla eve atmış kendini. O kadın bütün gece kabus olmuş ona. Sabah uyandığında kadının hızından ve telaşından başı dönüyormuş. Daha sonra arkadaşına sormuş "annenin günü nasıl geçti?" diye. Kendi sorusuna kendisi gülmüş sonra, "sanki üniversite sınavın nasıl geçti diye soruyorum" diye bir güzel alay etmiş. Ama arkadaşının esprisi daha çok güldürmüş onu, soruyu şöyle cevaplamış: "Annem 1-Zehra Teyze 0. Bir dahaki karşılaşma gelecek aylarda Zehra Teyze Stadında."

RESİM: Giuseppe Mariotti,