Bir tost makinesiyle konuşan adam garip değildir. Ya da sokaktaki çöp kutusuyla, kedisi ya da köpeğiyle konuşan bir adam. Çiçekleriyle konuşan bir kadın da garip değildir. Ya da çamaşır makinesi, masa veya perdelerle.
Pek çok sebep düşünülebilir. Onları kimsenin dinlemiyor olması ya da anlamıyor olması gibi. Ya da belki bu insanlar diğerlerinin sahteliklerinden, yalanlarından, riyakar gülümsemelerinden bıkmış olabilirler.
Nedir delilik? Sana cevap veremeyecek bir eşya ile konuşuyor olmak mıdır? Seni duyamayacak, üzgünken elini omzuna koyamayacak bir kediye dertlerini anlatmak mıdır? Buna mı denir delilik? Kime ne zararı vardır ki bir adamın çöp kutusuyla konuşuyor olmasının ya da başını tost makinesine dayayıp ağlamasının?
İnsanlar tuhaf. Bütün bunları delilik alameti olarak görürken her gün haberlerde gördükleri pek çok şeyi "dünya hali" diye niteliyorlar. Tecavüzler, savaşlar, cinayetler, hırsızlık, birbirine söyledikleri yalanlar, tuzaklar, hileler, sahte gülümseyişler...
Sahi hangisi delilik bütün bunların? Çöp kutusuyla konuşmak mı? Varın öyle kabul edin. Gerçek bazen perde ardındadır. Ve onu ancak görmek isteyen göz görür...
İnsan kendi içersinde bir gizem, bakıp ta görülemeyen unsur. hayatı algılayışımız kendi yaşayış şeklimizdeki kalıplarla sınırlı kalınca, deli diye nitelendirdiğimiz insanları anlamakta zorluk çekiyoruz. İnanıyorum ki onların algıladığı hayat sesi ve dili olan güzelliklerden ibaret içe yönelmişliğin güzelliği.
YanıtlaSilbende şuan sarıldım pc me ağlıorum mesela..yanımda ondan baska olan kimse yok.. sefgilimme ayrıldımm kimle dertleşebilirimki baska..çokda tınn kimin ne dediğii delimiim o zaman peki olayım..
YanıtlaSilbence delilik değil bu
YanıtlaSilbende daha demin takılan bilgisayarımla konuşuyorum ve empati kurdum bilgisayarım haklı çıktı :/
yoksa gerçek delilik, insanların birbirlerini hiç görmüyor ve anlamıyor olmaları mı?
YanıtlaSil