TATİ, TATİ, TATİ TATİİİİİİL

Sanki kopuvermiş de yere düşmüş bir elma gibi hissediyorum kendimi bu ara. Hani havanın nemine, güneşe, rüzgara ve tüm bunlarla mücadeleye alışmışken şimdi bu sıcak toprak üzerinde böyle yan gelip yatmak huzurumu bozuyor. Yok yok tatil bana yaramıyor.

***
İki gün göl kıyısı, bahçeler, dağ tepe dolaştım. Mavi gök, yeşilimsi göl ama en çok da zeytin ağaçları iyi geldi. Neden? Sonra gönüllü mahpus oldum. İnsan bazen kendini böyle eve hapsetmek istiyor. Odaya kamp kurdum. Filmler filmler filmler ve kitaplar. Gazete yok. Televizyon yok. Gürültü yok. Tek ses bir kaç sevdiğim şarkı. Yeter. Patlamış mısıra dönmüş bu kafa biraz daha patlarsa fena olacak. İyidir böyle. Bir kaç şarkı yeter.

***
Bu ara nedense eski püskü filmlere merak saldım. Geçmişi yadediyorum desem olamaz çünkü o filmlerin çekildiği yıllarda annem babam tanışmamışlardı bile. Bu çağa uygun olmadığıma inandığımdan mı ne bütün bu filmleri böyle seviyor olmam? Mümkündür paşam. Niagara uzun zamandır izlenmeyi bekliyordu. Marilyn'e bakarken Banu Alkan'a ne büyük hakısızlık ettiğimi anlayıverdim aniden. Öyle ya Banu'yu hasta yatağında, havuzda, kumlarda güneşlenirken gece makyajı yapıyor diye yerden yere vuran ben, Marilyn'e bakınca anladım ki Banu cidden Holivud starı. Öyle ya; Marilyn yeni uyanmış, yatakta uzanıyor. Kırmızı dudaklarında bir sigara. Baygın baygın tavana bakıyor. Kapı çalar çalmaz sigarayı söndürüp uyuyor numarası yapıyor. Sonra başka bir sahne. Duştan çıkıyor. Dudakları yine kıpkırmızı. Marilyn karşımıza Niagara'da hep kıpkırmızı dudaklarla çıkıyor. Bundan sonra Banu Alkan'ı hastane yatağında pembe ruju yeşil farı ile yatıyor diye eleştirirsem iki olsun.

***
Birileri, Binbir Gece Masallarından bazı bölümler söylüyorlardı. Nedense o masalları okuduklarına sevindim. Ama hayır onlar o bölümleri, kitabı okudukları için değil aynı adlı diziyi izledikleri için biliyorlarmış. Yahu neden böyle saçma sapan şeylerde hayalkırıklığı yaşıyorum ben? Ne aptallık! Okumasınlar, bana ne? İnat eder gibi Binbir Gece Masallarını yeniden okumaya başladım. Kime neye inat ediyorsam artık. Hayalkırıklığım dünyada böylesi güzel bir şey varken ondan mahrum kalmalarına üzülmek miydi acaba? Bilemedim. Dedim ya; bana ne? Okumazlarsa okumasınlar.

***
Anneannem, hep odamda olduğum için odaya in demeyi tercih ediyor. İn dediğine göre bana da ayı demek istiyor olabilir. Bu beni güldürüyor ama in dedikten sonra ettiği sözler asla güldürmüyor. İnimden çıkacakmışım da iki insan görecekmişim. "Yahu iki insan görmek istemiyorum iki satır birşey okumak istiyorum" diyorum bu kez de "kızım kör olursun bu kadar okuma" diyor. "Bu konuyu kapatalım" diyorum "tamam kapatalım haydi dışarıya gel" diyor. Ve yine başa dönüyoruz. Onun gibi kalabalıkları seven birinin benim gibi kalabalıklardan bunalmış birini anlamasını bekliyorum her nedense...

***
Kucağımda binbir gece masalları ekranda Marilyn'in baygın bakışları kulağımda anneannemin sesi. İşte tatil, tatiii tatiii tatiii diye diye böyle geçiyor.

Fotoğraf: Alfred Eisenstaedt