PEYNİR

"Harika bir yer mutlaka görmelisin. Hele de benim gibi kahvaltıya düşkünsen mutlaka.Tanıdığım herkes oradan alışveriş ediyor." dedi arkadaşım. Öve öve bitiremedi. Onu başkaları da destekleyince "bu sabah kahvaltılıkları oradan alayım, hem neymiş bu dükkanın sırrı görelim bakalım" diye düşünüp gittim.

Kapısında kuru biberler, patlıcanlar asılıydı. İnsan beyni tuhaf bir bilgisayar. Sempati kutucuğuna doğru şifreleri girdiğinde "evet onu şimdiden sevdin" diye bir işaret veriyor. Kuru patlıcan ve biberler de benim beynimdeki sempati kutucuğunun doğru şifrelerinden biri olmalı ki hemen içim ısındı. Kalabalıktı içerisi. O kocaman yeşil gözlü, göbekli ve sevimli adamın müşterilerini yollamasını beklerken içeriye göz atma fırsatı buldum. Gerçekten de bir kahvaltıda olabilecek ve olmasını daha önce hiç düşünmemiş olduğunuz herşey vardı. Çeşit çeşit peynir ve zeytinler,reçeller, bal, kaymak ve daha pek çok şey.

Herkes gidince adam gülümseyerek bana döndü. "Hanmefendi ne arzu ederler?" dedi. Gülümsedim. Biraz zeytin ve küçük bir kaşar peyniri istediğimi söyledim. Zeytinleri temiz plastik bir kaba koydu ve biber, zeytinyağ, limon ister miyim diye sordu. "Elbette" dedim. "Zeytini öyle severim ben." Özene bezene hazırladı. Kaşar peyniri belli bir marka tercihim olup olmadığını sordu bu kez de. Baktım bir tanesini gösterdim. Aldı ve kasaya doğru giderken "Hanımefendi bunu bırakıp başka bir peynir seçse olur mu acaba?" dedi. "Neden?" dedim. "Lütfen" dedi "başka bir marka seçin." İçimdeki merak iyice kabardı. "Elbette başka bir marka seçelim ama çok merak ettim bunu neden bırakmamı istediniz?" Yüzü kızardı ve tarihinin geçmiş olduğunu söyledi. Önce şaşırdım sonra da teşekkür ettim. Her zaman aldıklarımın son kullanma tarihine bakmak gibi bir alışkanlığım vardı var olmasına ya bu kez nedense bunu es geçmiştim. Uyku sersemiydim belki de hala. Neyse asıl önemli olan da bu değildi zaten.

Elimde zeytin ve peynir poşetiyle yürürken adamın son kullanma tarihi geçmiş peyniri bana kaşla göz arasında satmamış olmasına mı yoksa bunu çok ama çok utanarak söylemiş olmasına mı daha çok şaşırdığımı düşündüm. Son olarak da bunu gayet sıradan bir olay olarak karşılamamış olmama şaşıp kaldım. Ne garip bir güven eksikliğiydi bu. Satıcılar tarafından kandırılmaya şaşırmıyorduk da dürüst satıcılar bizi şaşırtıyorlardı. Birşeyler ciddi biçimde yanlış gidiyordu.

"Sorun bende mi acaba?" dedim kendi kendime. Ben mi şaşırıyordum dürüstlüğe? Olurdu ya güvenimi kaybetmiş olabilirdim. Kendimi test etmek için bu olayı çok sayıda insana anlattım. Şaşırıp şaşırmayacaklarını merak ediyordum. Anlattığım insanların tepkisinden ve şaşkın yüzlerinden anladım sorunun bende olmadığını. Çok sayıda insan dürüstlüğe şaşırıyordu artık. Gerçekten birşeyler fena halde ters gidiyordu hayatta. Ve gerçekten birşeyler yanlış yerde duruyordu. İşin acı yanı çoğumuz farketmiyorduk bunu. Düzen hep böyle oldu hep böyle olacak diye biliyorduk. "Keşke" dedim "sorun bende olsaydı. Keşke bir tek ben şaşırsaydım. Keşke herkes dürüstlüğü normal karşılasaydı. Ve dürüst olmayan herşey öyle nadir olsaydı ki bizi şaşırtsaydı."

O dükkanın bunca övgüyü nasıl kazandığını anladım bütün bunları düşünüp dururken. O dükkan zeytinler, peynirler ve diğerlerinin kalitesi ile övülmüyordu aslında, o sevimli adamın nezaketiyle ve dürüstlüğüyle övülüyordu.

Resim: allposters.com