Dikkat ediyorum da pek dikkatsizsin

Dikkatim dağınık mıymış? Elbette dağınık. Kimin değil ki? "Ah tatlım ben çok dikkatliyimdir." diyenin alnından öperim ki o dünyanın tüm bu gereksiz bilgi kirliliğine karşı kendine kalkan oluşturmuş, ruhunu tüm gereksiz ayrıntı ve karmaşadan korumuş insandır. Bu yüzden de takdir edilmeyi hakeder. En azından benim tarafımdan.

Hemen hemen herkes sersem sepet dolaşıyor ortalıkta. En azından benim tanıdıklarım öyleler ve sayıları pek çok. (İki seçenek var ya ben kendime benzeyenleri buluyorum ya da pek çok insan aynı dertten muzdarip.) Aslında bir de şu konu var; Neye göre dikkatli olmaktan söz ediyoruz? Kiminin dikkati "kim ne yapmış" a yöneliktir, kiminin müziğe, kimin dünya gündemine, kimin sağlıkla ilgili herşeye, kiminin kapı dinlemeye falan filan. Aslında neye dikkat ettiğin biraz da kim ve ne olduğunun işareti değil midir? Şimdi buna dair de bir test yaparlarsa hiç şaşırmam. "Neye takıntınız var?" testi... "Hımmm sayın bayan sizin komşularınızın özel hayatlarına dair müthiş bir merakınız var. Hatta bu öyle bir raddede ki duvarla kulağınız arasındaki bardak sizin hayatla yegane bağınız haline gelmiş. Üzgünüm ama siz bağımlısınız." ya da "Beyefendi siz hastalıklara öyle takılmışsınız ki tüm dikkatiniz buna yönelmiş. Biri herhangi bir hastalıktan ya da bitkisel bir tedaviden bahsetse hemen antenleriniz o tarafa doğru dönüyor. Sağlık dışında hiç birşey sizi ilgilendirmiyor. Evet efenim herşeyin başı sağlık ama siz de böyle abartarak sağlığınızdan oluyorsunuz."

Neyse bu kadar didiklemekten vazgeçip şu teste bir bakalım. "Dikkat Dağınıklığı hastalığınız var mı?" "Evet var." Aslında testi burada bırakabiliriz. Ama pazartesi sendromunu yenmek adına gereksiz işlerle uğraşıp soruları cevaplayayım diyorum kendi kendime. (aslında pazartesi sendromumu o günün salı olduğunu düşünerek yeniyorum ama bu başka bir probleme yol açıyor. Çünkü cuma gününü cumartesi sanıyor ve fazla mesai yaptığımı düşünüp sinir oluyorum. Pazartesi sendromunu cuma sendromu olarak erteliyorum. Değişik bir salaklık örneği diyebiliriz. Tamam abartıyorum. Farkındayım.) Neyse sorulara dönelim. Soruları cevaplayıp 0 1 2 3 4 5 şeklinde değerler verecekmişim. 0=Hiç değil 1=Az 2=Bir dereceye kadar 3=Ortalama olarak 4=Oldukça fazla 5=Çok fazla anlamına gelecekmiş. Sorulara artistik puan verecek halimiz yok ya. "Enfes bir soru 5 puan. Saçma bir soru 0 puan" İşte buradan belli dikkatimin vahim hali neyse. Evet sorular...

Soru: Özellikle grup içinde konuşulanlara ilgimi toplamakta zorlanıyorum.
Cevap: Zorlanıyorum tabii. Şaşkınlıktan küçük dilimi yutmak üzereyken nasıl dikkat edebilirim ki? Önce dizilerden başlıyorlar. Benim gibi televizyon izlemeyen biri nasıl dikkat edebilir buna? Söyledikleri karakterler hakkında en ufak bir fikrim yok. Dikkat etsem ne olacak? İzlemediğim ve asla izlemeyeceğim dizi karakterleri hakkında gereksiz bilgileri beynime doldurmam bana ya da bir başkasına nasıl bir fayda sağlayacak. 5 diyelim bari.

Soru:Ruh halim iniş çıkışlarla doludur.
Cevap: Kimin değil ki güzel kardeşim? Yani bu soruya 0 puan verecek bir insan evladı var mı? "Hayır efendim ruhum hep aynı sularda yüzer. İniş çıkış da neymiş?" asıl bunu diyen adamdan şüphe ederim. Eh yine 5 demekten başka yol yok gibi.

Soru: Genellikle sorunun tamamı sorulmadan soruyu cevaplamaya başlıyorum.
Cevap: Evet, çünkü herkes sürekli aynı soruları sorduğu için devamını duymama gerek olmuyor. Zekice sorular sorma klubü bu aralar pek rağbet görmüyor. "Ne yapıyorsun?" "Geldin mi?" gibi sorular başta olmak üzere dehşete düşüren sorular ne yazık ki piyasada çok iş yapıyor. Kapıyı açmış beni görüyor, gelmişim "geldin mi?" diye soruyor. Yok gelmedim gördüğün bir halusinasyon diyorum, bu kez de "aksi şey" oluyorum. Neden dalga geçiyormuşum. Eee elime malzeme verirsen ben de kendimi tutamam ki. 5 puan elbette töbee töbee

Soru: Zihnime işlevselliğini yitirecek kadar çok gereksiz şeyler dolar.
Cevap: Gözümü, kulağımı kaparsam dolmaz ama sadece iki elim var. Gözümü kapasam kulağım açıkta kalıyor kulağımı kapasam gözüm. Yani bunu engellemenin yolu yok ki. Her yandan saldırıya uğruyoruz. Televizyon, radyo, gazeteler... Yahu bana ne Britney Spears'ın yüzündeki sivilcelerden? Ya da saçma sapan tartışmalar, magazin programlarındaki sersemliklerden bana ne? Hadi ben televizyon açmıyorum ama dolmuştaki radyodan saldırıyorlar bu kez de. Ya da bir yerde dururken tanımadığım iki kadın bunlardan söz ediyorlar. Gazete okuyayım diyorum bacak, popo fotoğraflarından haberleri bulmakta zorlanıyorum. Evet zihnim işlevini kaybediyor bu doğru bu sersemlikler arasından ne düşüneceğimi bulmakta zorlanıyorum çünkü. 5 tabikii başka ne diyebilirim ki?

Soru: Beynim aynı anda birden çok kanalın gösterildiği bir televizyon ekranı gibidir.
Cevap: Allaaah Allaaaah çağrışım diye birşey var kardeşim. Bir kelime binlerce yere sürükleyebilir seni. Daldan dala daldan dala daldan dala... 5 vallahi buna da 5.

Soru:Gündüz hayal görmeyi engelleyemiyorum.
Cevap: Dünya ile başa çıkmanın başka yolu var mı be güzel kardeşim, canım benim? İnsan neye sığınacak hayallere tabi. Hem hayal kurmak yeni keşif ve buluşların da ilk adımıdır. Hayallerimizden uzak durun. Dikkati dağınık olabilirim ama hayal kurarken asla. Kocaman bir 5 tabii ki.

Sonuç itibariyle dikkati fena halde dağınık biri olduğumu kesinleştirmiş bulunuyorum. Bu yazıyı yazarken yaptıklarımı düşünürsem herşey gün gibi ortada zaten. Önce ilk cümleyi yazdım. Kalkıp çay söyledim. Bu arada karşı koridorda birini gördüm. Onunla iki laf ettim. Yazmaya başladığımı unutup gazeteleri okumaya daldım. Sonra bir mail geldi ona bakarken yazdığım yazı aklıma geldi. Bu arada soğuyan çayımı yenisiyle değiştirdim. Sonra masama bırakılmış bir kağıda daldım. Yine karşı koridorda birini gördüm. Konuştum. Biraz bahçeye çıktım. Döndüğümde yine yazıyı anımsadım. "Bu kez bitireyim bari" dedim. Testin bulunduğu sayfayı kaybettim. Onu bulmaya çalışırken başka bir sayfaya takılıp kaldım. Yeniden yazıyı anımsadım. Testi buldum. Yaptım ve şimdi noktayı koyuyorum. Oh be...

Resim: http://www.deviantart.com/print/1048706/