CUMA MEKTUPLARI

Sonbahar, tıpkı vedalardan hoşlanmayan bir dost gibi, aniden gidiverdi bugün. Onun o hüzünlü bulutları, sarı yaprakları, yağmur bekler toprakları sanki bir gecede, bir peri eli değmiş gibi kayboldular. Vedasız ve vefasızdı her sonbahar gibi bu sonbahar da. Tam ona bağlanmaya başladığında, hani o hüzünlü haline alıştığında ve kabul ettiğinde, seni grilerin kucağına terkedip gidenlerdendi.

Bu vedasız gidişin soğuk sabahına uyandım bugün. Uyanık ama kapalı gözler altından sezdim herşeyi. Nöbet değiştirmişti mevsimler. Kalkacaktım, sokağa çıkacaktım, başka bir gök altında ağır adımlarla yola koyulacaktım. Yorgun sonbaharın bir kaç sarı yaprağını bulacaktım sokaklarda belki, kışın o çelik yüzü altında yürürken. Ve göğe bakacak bakacak bakacaktım. Şimdiden ona alışmaya başlayacaktım.

Akşamları koşarak gelecektim eve. Yanaklarıma işleyecekti göğün o ince buz iğneleri. Sokaklar ıslak olacaktı çok zaman. Çamur olacaktı her yan ve ben yollarda sekerek yürüyecek ,kendi yürüyüşüme gülecektim. Çok üşüdüğümde anneannemin evine koşacaktım. Anneannem yatağında yatıyor olacaktı. Radyodaki içli şarkı dolduracaktı odasını ve her yer bal kokacaktı. Soba başında ellerimi ısıtacaktım. Pencereden yağan yağmura bakacaktık sonra, ağaçların yağmur altında titreşen dallarına, sokaktan geçen siyah şemsiyeli adama... O anlatacaktı ben dalıp gidecektim. Radyo birbiri ardına çalacaktı o içli şarkıları akşamın içinde yitip gidecektim.

Yağmurlu günler olacaktı. Sonra rüzgarlı günler. Bazen güneş çıkacaktı ve herkes bile isteye aldanacaktı havaya dışarı kazakla çıkacaktı. Ceplerimizden buruşmuş mendiller sarkacaktı, hapşıracak ve birbirimize uzun ömürler dilecektik. Ve sabahları uyanmak istemeyecektik. Sıcak yataklarımız dünyanın en değerli hazinesi gibi gelecekti. Bir kaç dakika daha uyumak için pek çok şeyi feda edebileceğimizi sanacak, uyandıktan sonra bu uykulu halimizi pek bir sersem bulacaktık. Buz gibi havalarda koştura koştura işe, okula gidecek, tüm günü pencere önü çiçeği gibi geçirecektik sonra. Sokakları özleyecektik, baharı, yazı, o altında oturduğumuz ağaçları incecik gömlekleri, üşümeden geçirilen günleri çok ama çok özleyecektik.

Dedim ya uyanık ama kapalı gözler altından sezdim herşeyi. Kışın gelişini ve getirdiklerini... Ve dostum bir elimle kışın buzdan ellerini sıkıp hoşgeldin derken diğer elimle vedasız sonbaharın ardından el salladım hiç kıpırdamadan. İşte dostum ben bugün bambaşka bir mevsime uyandım. Bağlanılmaması gereken ve yine vedasız gidecek olan bir mevsime...

Fotoğraf: http://www.raindropsto.com/