24 Temmuz 2008

HERKES KENDİ FİLMİNİN KAHRAMANI

Kırmızı ışık yanıyor, duruyoruz. Kırmızı ışık yandığında nedense zaman ağırlaşıyor, ağırlaşıyor, ağırlaşıyor... Etrafta insanlar koyu kıvamlı bir sıvının içinde yüzer gibi ağır hareket ediyorlar. Neden?

Sağ tarafımda çok alçak, kerpiç bir ev var. Bütün bu apartman yığınının içinde devlere kafa tutan cesur bir karıncaya benziyor. Kapısında yüzünde umutsuzlukla umut arası kararsız bir ifade olan, çiçekli etekli bir kız duruyor. Sıska bedeni, çocuk ve kadın arasındaki arafta henüz. Çivit mavisi kapının sol yanına yaslanmış öylece duruyor. Sokaktan geçenlere aynı kayıtsız gözlerle bakıyor. Kapının üzerindeki kireç boyalı duvara, yine kapının çivit mavisi rengiyle, çarpık kocaman harfli bir yazı yazılmış. "ALLAH KORUSUN MAAŞALLAH"

Enfes bir fotoğraf karesi gibi duruyor. Beyaz bir ev, çivit mavisi açık bir kapı, çiçekli etekli o genç kız ve kapının üzerindeki yazı... Hayatın içindeki kanlı canlı fotoğraflardan oluşan koleksiyonuma ekliyorum bu kareyi de. Aklımın içindeki o albümün sayfalarındaki onlarca fotoğraftan biri olarak her daim anımsanacak...

Aklım yazıya takılıyor. Neden yazdılar kimbilir? Çok mu felaketler yaşadı bu evde? Hastalıklardan, ölümlerden, borçlardan ve kimbilir daha nelerden yorgun mu düştü bu insanlar da dışardan gelecek felaketlere karşın bu yazıyla bir koruma kalkanı oluşturmak istediler acaba? O genç kızın yüzündeki yarı hüzünlü yarı umutlu ifadenin sebebi üzerine yığılmış bir hayat mı? Bilinmez...

Yeşil yanıyor. Caddenin o yoğun sıvısı eski akışkanlığına bürünüyor. Hız her yanı sarıyor. İnsanlar koşturuyor, çocuklar ellerinde ekmekle evlerine dönüyorlar, caddeden bir araç seli akıp hayatın içine doğru yol alıyor. Evlere bakıyorum; kiminin perdeleri kaçar gibi pecereden dışarı uçuşuyor, kiminin kapıları ve pencereleri sıkı sıkı kapalı, bazılarının balkonunda uyanmaya çalışan dağınık saçlı adamlar, bazılarında ise çamaşır asan kadınlar var. Ve her evin bir hikayesi var. Her hikayenin de kahramanları... Aklıma eskilerden bir cümle geliyor:

"Herkes kendi filminin esas oğlanı ya da esas kızıdır. Ve bu yüzden herkes kahramandır ve aynı zamanda da figuran..."

Fotoğraf: http://dyings0ul.deviantart.com/art/windows-50335892

13 yorum:

  1. kedicim ben.adresi deiştirdim..kosankaplumbagayım bundan sonraa.

    YanıtlaSil
  2. Gördüm Bezbebeğim gördüm. Bayıldım ismine harika: koşan kaplumbağa :) Hemen ekliyorum listeme...

    YanıtlaSil
  3. Ne hayatların önünden geçip gidiyoruz değil mi? Farkına varmadıklarımız vardıklarımızdan her zaman daha fazla. Bir kırmızı ışıkta bekleme süresine neler sığıyor. Gözlemlemeye ve üzerine düşünmeye değiyor aslında.

    YanıtlaSil
  4. perdeleri açık olan herhangi bir ev gördüğümde yanımdakilerin bütün dürtüşlerine aldırmadan, perdenin arkasındaki hayatları merak ederim. Eski evlerin önünden geçerken, kendimi o evin küçük kızı olarak hayal eder yaşanmışlığını hissetmeye çalışırım. Ne ki bu şimdi?

    YanıtlaSil
  5. VLADİMİR: Bu sabah bunu ben de düşündüm. "Kimbilir kafamda bir dolu aptalca şeye dalıp ne çok şeyi ıskalıyorumdur."dedim. Aslına bakarsan bazı görüntüler öyle bir keder yaratıyor ki insanın içinde belki de bu yüzden yani dünyanın bu kederinin tümünü taşıyamayacağımız için kendi içine dönüyor gözlerimiz çoğu zaman.

    JUDİ: Ben de öyle Judi. O evlerin öykülerini, eşyalara sinmiş geçmişi hep merak ederim...

    YanıtlaSil
  6. Gece bakmak ta gerek olanına bitenine evin. Süzülüp akmak gerek biriktirdiği yaşamlara. Dramları anlaşılır gibi olur oyuncu ışıklarla, bir yanar bir söner yaşamlar. Bir doğar bir göçer ölümlere. Sessiz olunur böyle evlerin önünde. Saygıdandır kadimliğine.Duruşundandır. Sizinde duruşunuzdan yazılır hikayesi.

    YanıtlaSil
  7. "Sessiz olunur böyle evlerin önünde. Saygıdandır kadimliğine.Duruşundandır." İşte ben de Sevgili Rüyacı saygıyla selamladım o evi ve içindekileri. Ve istedimki kelimelere dökülsün saygım, orada, o küçük anda, o evin önünde durduğumla kalmasın...

    YanıtlaSil
  8. Sen ve rüyacı; peşpeşe konuşmayın, daha doğrusu yazışmayın. Sonradan yorum yapmak fuzuli ve yetersiz gibi geliyor.

    YanıtlaSil
  9. Şımart bizi Cevherim şımart :)

    YanıtlaSil
  10. Ben de bunu düşünmüştüm tam da.. Düşündüğümü yazamayacağım demek oluyor bu da.. (Düşündüğüm Buzcevheri'nin düşündüğüydü:)

    Trenle Sirkeci'den dönerken ben de hep evlerin içini izlerim.. Yakalayamaya çalışırım kareleri.. Heyecanlı da oluyor hem. Trenin hızına yetişmeye çalışıyor gözlerim gibi..

    YanıtlaSil
  11. bak gene aynı şeyi yapmışın.. bezbebek 'kedicim' diye başlamış sen cevaben 'bebeğim' demişsin.. kaç defa diicez şöle yapma diye !?? :D :D

    herkez kendi hikayesini yazıyor.. bazen de yazıyolarlar.. istanbul malzeme bakımından daha zengin tabi.. o kadar ki kıymati de kalmıyor, umursamaz oluyosun o hayatları.. kent yaşamı işte...

    YanıtlaSil
  12. "Trenle Sirkeci'den dönerken ben de hep evlerin içini izlerim.. Yakalayamaya çalışırım kareleri.. Heyecanlı da oluyor hem. Trenin hızına yetişmeye çalışıyor gözlerim gibi.."

    Gözlerinizin hızına yetişmeye çalışıyor kareler gibi. O hıza, kaç yaşam sığıyor, kaç an ekleniyor yaşamınıza. 'İmgeler nereden gelir nereye gider insan' konulu yazımdandı bu. Örtüşmüş Karöshi nin duygularıyla.

    YanıtlaSil
  13. KARÖSHİ: Ben daha çok kırmızı ışık gözlemcisiyim galiba :) durunca caddenin ortasında evlerin pencerelerinden birnler hayat yağıyor üzerime :)

    ARTİFİNTEL: :)) yorumuna bir Orhan Gencebay şarkısıyla cevap veriyor ve şöyle diyorum: "Beni böyle seeeev seveceksen dınınınını olduğum gibiii göreceksen..." :)) Şaka bir yana Arti inan farkında olmuyorum yahu sen neden bu kadar kızıyorsun buna :)

    Umursamaz oluyoruz evet ama aslında ne çok şey kaçıyor. Bu çok saçma neden sadece bir hayatı bilerek yaşayasın ki... Kendi hayatımı zaten yaşıyorum ve ayrıntısıyla biliyorum. Bu yüzden ben hep başka yaşamları merak ediyorum :)

    RÜYACI: Doğru söz... "kaç yaşam sığıyor, kaç an ekleniyor yaşamımıza" Belki de bu yüzdendir merakımız diğer yaşamlara... Çoğaltalım kendi yaşamlarımızı diye...

    YanıtlaSil

Ne demeli...

İnstagram'da tatlı tatlı gülümseyen, yüzünde güneşler parlayan gencecik bir kız gördüğümüzde o mutlu genç kızın bir gün biri tarafından ...