CUMA MEKTUPLARI

Tüm haftayı aksırıp tıksırmakla geçirdim Sevgili Dostum. Temmuz'un sıcağında böyle üşütmek ancak benim becerebileceğim bir şey olduğu için ne ben şaşırdım ne de beni tanıyanlar. Çünkü, tüm hayatımı akıntının tersine yaşayarak geçirdim. Hiç birşeyi olması gereken zamanda yapamadım. Ve hemen hemen herşeye geç kaldım. Bunu bile isteye yapmadım elbette. Öyle gelişti herşey ve ben bu yüzden hiç bir zaman o koca topluluğun peşine takılıp kaygısız ve rahat yürüyemedim. Bundan gurur mu duymalıyım? Elbette hayır. Bu ancak yalnızlık ve ait olamama duygusunu beraberinde getiriyor. Ama bir süre sonra ne yalnız olmayı ne de bir yere ait olmayı umursuyorsun. Hayat bir şekilde akıp gidiyor. O koca nehrin içine karış ya da kenarda dur. Nehir akmaya devam ediyor. Velhasılı kelam; bu durum ne gurur duyulacak ne de utanılacak bir şey değil. Bir durum sadece. Hepsi bu...

Dediğim gibi bütün bir kış boyu ne grip ne de nezle olan ben, yaz günlerini elimde kağıt mendille geçiriyorum. Sabahları işe gelirken daha bir fena oluyorum nedense. Burnumu çekip dururken gözlerimden yaşlar akıyor. Yanımdan geçen insanlar elbette nezle olmama ihtimal vermedikleri için ağlıyorum sanıyorlar. Yanımdan geçen kadınların adamların bakışlarında çok tuhaf şeyler okuyorum. Kiminde merak, kimin de her an elini omzuma koyacakmış da beni teselli edecekmiş gibi bir ifade görüyorum. Gülümsüyorum. İşte o bakışları görünce inan bana içimde yeni bir umut doğuyor. Diyorum ki; insanlar hala tanımadıkları insanları umursuyorlar galiba.

Bence insan dinlenmeye ihtiyacı olduğunda ama bir türlü vücudunun sesini dinlemediğinde hasta oluyor. Vücut sana şunu diyor: "Sana defalarca söyledim ama beni dinlemedin. Eğer sen beni dinlendirmiyorsan ben de seni dinlenmek zorunda bırakırım. Madem gönlünle dinlenmiyorsun o zaman zorunlu olarak dinlenirsin." Evet, vücut böyle diyor ve hasta oluyorsun. Yatağa düşüyorsun. Mecburi bir dinlenme dönemine giriyorsun ki bu sürekli birşeylerle uğraşmaya alışmış biri için oldukça sinir bozucu olabiliyor. Tüm günü yatağında yarı uyur yarı uyanık geçiriyor ve bundan öyle çok sıkılıyorsun ki o masanda biriken işler bile sana bulunmaz bir nimetmiş gibi geliyor. Bunun böyle olacağını 40 yıl düşünsem hayal edemezdim. Tuhaf...

Şimdi herşey yolunda. Kağıt mendilimi hala bir kenara bırakamadım ama daha iyi hissediyorum. Hayatım normal akışına döndü kısaca. Ve bu önemsiz ve geçici hastalık bile uzun zamandır sahip olduğum ama değerini tam anlamıyla bilemediğim sağlığımı yeniden baş tacı etmemi sağladı. Ve bir kez daha anladım ki; sağlığımız yerinde olmadan hiç bişeyin kıymeti yok. Sana sağlıklı bir ömür diliyorum sevgili dostum... Sağlıklı ve o sağlığın kıymetini bildiğin bir ömür...

Resim: http://katat0nik.deviantart.com/art/Tattooed-Kitty-35867770