Sevgili Lily

Sen bu satırları okurken, muhtemelen bir ya da bir kaç kadın daha öldürülmüş olacak bu topraklarda. Gözünü kan bürümüş zalim adamların parmakları tetiğe dokunacak ve o kadınlar bir zamanlar aynı yastığa baş koymuş oldukları adamlar tarafından bilmedikleri bir dünyaya yolcu edilecekler. Açık duran gözlerinde öfkeli bir adam yüzü kalacak. Ve bir türlü anlayamayacaklar neye kurban edildiklerini.

Yorma güzel kafanı bunlara Sevgili Lily. Çünkü Anadolu'nun toprakları hala tırnaklarının arasında olan bizler bile anlayamazken bu hastalıklı aşk tanımını sen ne kadar da düşünsen anlayamazsın. Ve sorma bize. Çünkü buna verilecek bir cevabımız yok. O zavallı kadınların yasını tutmaktan ve böyle hastalıklı bir ruh bize aşık olur diye korkmaktan nedenleri aramaya fırsatımız olmadı hiç.

Bizler aşkın fedakarlık, masumiyet ve bir de gözünden sakınma olduğunu sanarak büyüdük. Oysa biz bu hülyalar içinde yolumuza devam ederken, bizimle aynı topraklarda "ya benimsin ya toprağın" nidaları atarak çoğalan bir başka yaratık türüyormuş, haberimiz olmadı hiç. İşte o yaratıklar kimi zaman okuldan evine dönen gencecik bir kızın okul servisini durdurup rastgele ateş ettiler kimi zamanda can havliyle kaçıp bir markete sığınan bir kadıncağızı bıçak darbeleriyle öldürdüler. Sonra da pişkin pişkin "son pişmanlık fayda etmiyor" dediler. Anlayamıyorsun biliyorum Sevgili Lily. Bizim de senden farkımız yok.

Bunun için Sevgili Lily, o tatlı oğulcuğuna öğret sevmenin aslında ne demek olduğunu. Ona illaki sahip olmayı değil sadece sevmeyi öğret. Biz bunu bir türlü beceremiyoruz bu topraklarda. Biz çocuklarımıza ne söyleresek söyleyelim o yaratık topluluğu o masum çocuklarımızı kendilerine dahil etmek için ellerinden ne gelirse yapıyorlar. Bu nedenle sen kurtar kendi çocuğunu Lily. Kurtar ki gözünü kan bürümüş adamlar değil gözbebeğinin içinde merhamet olan çoğalsın dünyada.

Ve unutma Sevgili Lily merhametten her zaman maraz doğmaz. Olur mu?

Fotoğraf: Emilialua