21 Mart 2012

şimdi yeniden...

Hiç kimseyi yanıma almadan gidesim var. Saçma sapan bir hayatın içinde başımı ciddi ciddi belaya sokasım var çünkü herşeyden ve herkesten bıktım.

Seni, o adamı, o kadını hepsini bir poşet içine doldurup çöpe attığımı hayal ettim bugün. Yok kıtır kıtır kesilip doğranmış halde değil. Bütün ve canlı olarak. Yaşasınlar ama benden uzak olsunlar. Yaşasınlar ama bana bulaşmasınlar. Böyle istedim. Olur böyle şeyler...

Senden de külliyen vazgeçtim bugün. Benden her daim uzak dur istedim. Seni hiç anımsamamak ve hayatımın en küçük noktasında olmamanı istedim. Çok acaipmiş çokca umursadığın birinin ya da birşeyin bir anda bir hiç oluvermesi. Yok, pek o kadar da derin yaralanmıyormuşsun. Çok acaiptir ki, bu eve geri dönmek gibi bir duyguymuş.

Öfkeli miyim? Hiç değilim. Kin ve nefret mi var içimde? Zerresi yok. Sadece hepinizden bıktım. Yemin ediyorum fena halde bıktım. Olan bu. Yadırganacak birşey yok. Ama size bunu asla anlatmayacağım. Hiçbirinizin bundan haberiniz olmayacak bile.

Şu da ilginç, bıkkınlık pek fena bir duygu değilmiş. Herkesi ve herşeyi çöpe atarsan seni özgürleştiren bir duyguymuş hatta.  Cesur ve korkusuz oluyormuşsun mesela. Kaybedecek en ufak birşeyin kalmayınca neden korkasın ki, değil mi? Söyle şimdi bana bu korkusuz yaşam için böyle kestirip atmaya değmez mi? Değer.

Bugün suratım bin parçaydı, gördün. İşin tuhafı o bin parçayı toplayamam sanıyorlardı. "Bu hayatın ağzını burnunu kırarım" dedim. "Merak etmeyin kimse bana birşey yapamaz. Dağılanı toplamada üstüme yoktur. Üstelik eskisinden de iyisini yaparım."dedim. Öyle bir inançla söyledim ki yer çatır çatır çatladı hırsından. Ben hariç kimse görmedi. Bense bir kez daha inandım kendime. Cesaretimden kadife kaftanlar diktim. Salına salına yürüdüm koridorlardan. Kimseyi umursamadım. 

Sersemmişim bunu da anladım bugün. "Bunca endişeye değer miydi?" diye düşündüm. "Kabus, gerçek olunca insan artık kabus görmekten korkmuyor" diye de düşündüm ayrıca. "Dağılın lan derim dağılır keder" dedim. Güldüm sonra. Oysa ben kendime insanın olmuş ve olabilecek en kederli hikayesini anlatıyordum. "Buna bile gülüyorsam" dedim "gerçekten bu hayatın ağzını burnunu kırarım ben..."

Fotoğraf: Dying of cute

9 yorum:

  1. bugün kendimi o kadar çok böyle hissediyorum ki, şu yazıyı alıp birinin gözünün içine sokasım geldi.
    az kalsın ahlaksızlaşıp kendi bloğuma yapıştırcaktım. sanki daha da rahatlayacakmışım gibi

    YanıtlaSil
  2. tam da içinde bulunduğum ruh halini anlatmışsın. ne desem bilemedim. öylesine yıldım ki etrafımdaki insanlardan, sonu bir yere varmayan konuşmalardan... bıraksam gitsem ardıma bakmadan. beni çağıran sesleri duymasam

    YanıtlaSil
  3. Yaparsın elbette, sen yapmayacaksın da kim yapacak. Sen güçlüsün. Her şeyden önemlisi kendine inanıyorsun.

    YanıtlaSil
  4. Selam Aydan Atlayan Kedi,
    Uzun zamandır içinizi yazılarınızdan görüyorum. Şimdi bu son yazınızı okuyunca, Edip Cansever'in bir şiiri geldi aklıma.. Onu size armağan ediyorum.

    "Bütün iyi kitapların sonunda
    Bütün gündüzlerin, bütün gecelerin sonunda
    Meltemi senden esen
    Soluğu sende olan
    Yeni bir başlangıç vardır.

    Parmağını sürsen elmaya,
    Rengini anlarsın..
    Gözünle görsen elmayı,
    Sesini duyarsın
    Onu işitsen, yuvarlağı sende kalır.
    Her başlangıçta yeni bir anlam vardır.
    Nedensiz bir çocuk ağlaması bile
    Çok sonraki bir gülüşün başlangıcıdır."

    EDİP CANSEVER

    Hayatın güzelliklerine, iyiliklerine denk gelmenizi, illa denk geliyorsunuzdur...
    Denk geldiğinizde işitmenizi, görmenizi, hissetmenizi tüm yüreğimle diliyorum.

    "Meltemi senden esen
    Soluğu sende olan
    Yeni bir başlangıç vardır."

    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  5. olduğu gibi,yi yazabilmek bu, galiba...

    yazdıktan sonraki ruh halinizi merak ettim, kesin daha iyi..olmuştur,dedim..

    nasıldı?

    YanıtlaSil
  6. bütün kelimelerin çok iyiydi de..
    "Kabus, gerçek olunca insan artık kabus görmekten korkmuyor" işte bu en iyisiydi!

    YanıtlaSil
  7. "Senden de külliyen vazgeçtim bugün. Benden her daim uzak dur istedim. Seni hiç anımsamamak ve hayatımın en küçük noktasında olmamanı istedim. Çok acaipmiş çokca umursadığın birinin ya da birşeyin bir anda bir hiç oluvermesi. Yok, pek o kadar da derin yaralanmıyormuşsun. Çok acaiptir ki, bu eve geri dönmek gibi bir duyguymuş."

    Merhaba. Manifesto bile yapılabilir bu yazıdan. Allahtan dün rastlamamışım bu yazıya, dün öyle bir gündü ki ben de dayanamayıp yollayabilirdim sağa sola. Böyle bir yazıdan sonra -nasıl yazıldığını kendi tecrübesinden tahmin edebilince insan- eline sağlık denemez ama, teşekkür edilebilir herhalde. Sağolasın, iyi ki yazmışsın, okumak iyi geldi.

    YanıtlaSil
  8. harika olmuş, ağzına sağlık.. :)

    YanıtlaSil
  9. CANAN: Rahatlatacaksa eğer iyi gelecekse yapıştır bloğuna. Kelimeler neden var yaralarımızı sarmayacaksa...

    SOLUK: Ben haftasonu kapadım kendimi eve. Ormanın ortasında iki gün yapayalnız kalmak gibiydi. İyi geldi.

    VLADİMİR: Çok teşekkür ederim.Bana güç veriyorsun. çok teşekkür ederim tekrar.

    HAYAL KAHVEM:Çok ama çok teşekkür ederim. Bana nasıl iyi geliyor bu şiir bilemezsiniz.

    FERKUL: Yazınca iyileşenlerdenim ben. Kelimeler merhemim...

    7.ODA: Çok teşekkür ederim.

    PASSİVE APATHETİC: Asıl ben teşekkür ederim güzel sözleriniz için. Bana da sözcükleriniz iyi geldi...

    AZİZE: Çok teşekkür ederim...

    YanıtlaSil

Ne demeli...

İnstagram'da tatlı tatlı gülümseyen, yüzünde güneşler parlayan gencecik bir kız gördüğümüzde o mutlu genç kızın bir gün biri tarafından ...