kıyı...

Yüzünü okuyamıyorum bir zamandır. Ondan böyle dik dik bakmalarım. Sen sanıyorsun ki öfkeden kuduruyorum. Ben aslında kederimden geberiyorum. Yüzünü okuyamıyorum dedim ya, okunacak birşey var mı onu da bilmiyorum. Belki var belki yok. Ama ben artık yorgunluktan da geberiyorum.

Ben şimdi bir kıyıda durmak ve tüm dünyayı ardımda bırakmak istiyorum. Denize uzun uzun bakarsam iyileşirim sanıyorum. Üzerimden bir martı geçerse biraz umutlanırım belki diyorum. Rüzgar erik çiçeklerini  toplar üzerime yağdırır da yaralarıma merhem olur diyorum. Bütün bunlar olur mu inan hiç bilmiyorum. Ben galiba sadece o kıyıda durup beklemek istiyorum.

Tanrıdan merhamet dileyeceğim ama utanıyorum. Bu kadar kanın, kinin, zulmün ortasında bir de benimle mi uğraşsın diyorum. Hepimizin üzerine eşit yağsa o merhamet diyorum. Biz ağzımızı açmadan... Ah benim merhametli güzel Tanrı'm diyorum. Ah ah diyorum da ah'ım kalbimi sıkıştırıyor deliriyorum.

Ah o kıyı nerede biraderim diyorum. Bir deli kardeşim vardı oralarda bir yerde diyorum. Uzun zaman sesini duymadığım benim saçı sakalı birbirine karışmış koca kalpli kardeşim. Dudaklarından türkü nehirleri akan, dünyayı güzel eden kardeşim vardı diyorum. Her güzel insanın sonu nerede biter ben hiç bilmiyorum.

Gün geçtikçe kararıyorsun diyorlar. Sesimi çıkarmıyorum. Güneşin altında durma diyorlar. Ama ben güneşsiz edemiyorum...

Fotoğraf: Don't call me Betty