"oh ne kadar mesudum bilemezsin"

Burada böylece durmuş o birkaç dakikayı düşünürken, bir insanın hiç beklemediği bir zamanda, nasıl bu kadar mesut edilebileceğine kafa patlatıp durdum. Siyah beyaz bir film karesinde dolgun dudaklı, yanağı benli bir kadın "oh ne kadar mesudum bilemezsin" der ve şimdiki zamanda o kareye bakan herkes buna güler. Oysa bilmezler ki bazen insanların hissettiklerini mutluluk kelimesi ifade etmeye yetmez. O hissi anlatabilmenin tek yolu "oh ne kadar mesudum bilemezsin"dir.

İnsan mutluluğu ziyan etmeye korkuyor biliyor musun? İşte bu yüzden de kocaman bir gün içinden seçtiği bir kaç dakikayı kafasının içinde defalarca yaşayıp duruyor. Yeniden yeniden yeniden... Bitmesin diyerek. Ve daha önce anımsamadığı ayrıntıları anımsamayı umarak. Aslında belki de şu koca hayat yalnızca bu küçücük dilimlerden oluşuyor. Bulutların üzerinde dolaşıyorum sandığın o zamanlardan, içinde yıldızlar parlayan gözlere baktığın, o gözlerin içinde kaybolup yitip gitmeyi istediğin zamanlardan, etrafta akıp giden ne varsa hepsini unuttuğun zamanlardan, böyle birkaç mutluluk dilimi yaşadığın bir hayatın olsa "hiçbir şey boşuna değil" diyeceğin zamanlardan...

Burada böylece oturmuş kendi kendime "oh ne kadar mesudum bilemezsin" deyip duruyorum. Biri duysa güler diyorum. Hatta sen bile belki... Yine alay mı ediyorum yoksa ciddi miyim emin olamadan şaşkın şaşkın yüzüme bakarak gülersin biliyorum. Ama olsun. Söylerdim, söylerdim ve yine söylerdim. Söylemiş miydim insan mutluluğunu ziyan etmek istemiyor. Söylerse daha da çoğalacağına inanıyor. Belki de bu yüzden mutlu olanlar hiç susmadan konuşuyor da konuşuyor.