olur ya...

Şöyle birşey duymuş muydunuz; insanın vücudundaki ağrılar ve oluşan hastalıklar aslında temelde psikolojik kökenlidir. Mesela, boğaz ağrısı. Boğaz ağrısının ya da gırtlak kanserinin temel sebebi söyleyeceklerini söyleyememekten ve sözlerini yutmaktan kaynaklanırmış. Ama benim size asıl sözünü etmek istediğim şey sırt ağrıları, ki ben de fazlasıyla mevcut, sırt ağrılarının sebebi ise aşırı sorumluluk ve taşıyabileceğinden fazla yükü sırtlamış olmakmış.

Temel sebep bu mu bilmem ama gerçekten bu ara fazla yük hissediyorum omuzlarımda. Hele hele benim, keyfimin kahyası rehberliğinde yaşayan bir insan evladı olduğum göz önüne alınırsa bu yük iki katına çıkıyor. Mesela tüm hayatım iş olmuş gibi geliyor. Çalış çalış çalış çalış... şeklinde ilerliyor saatin yelkovanı ve akrep ise "kendine ayıracak tek bir saatin yok nıhahahahahha" şeklinde. Sinir oluyorum, gıcık oluyorum, uyuz oluyorum ve hatta deli oluyorum. Saçma sapan bir iş için kazanılacak iki kuruş için yatağa böyle yorgunluktan bitap bir şekilde girince başka da birşey olamıyorum zaten.

Bütün bunlar içinde bugün bana verilmiş bir armağan gibi şimdi. 6 korkunç günün ödülü gibi. Sakin bir pazar sabahı. Ilık bir güneş. Yapmak zorunda olduğun bir iş olmaması fikri. İnsan başka ne ister ki? Düşündüm de ne kadar kabus görürsek güzel rüyalar olduğundan daha güzel görünüyor. Hayat ne kadar zorlarsa bizi rahat günler mucize gibi oluyor. Bugün yan gelip yatsam mı yoksa okumak istediğim yüzlerce kitaptan birine mi başlasam, yan gelip yatsam mıııı yoksa izlemek istediğim binlerce filmden birini mi izlesem, yan gelip yatsam mı uzun zamandır sesini duymadıklarımı mı arasam? İyi de bütün bunların hepsini yan gelip yatarak da yapabilirim zaten. Tek yapmam gereken iş düşünmemek. Onun dışında ne yaptığımın pek de bir önemi yok. Hem belki o yükü düşünmezsem şu sırt ağrılarından da kurtulurum. Olur ya...

Fotoğraf: teaching literacy