Koyunlara dair...

Düşünmek insan türünde değil ama hayvan türünde işe yarıyor. Gaziantep Bölgesi Veteriner Hekimler Odası Başkanı Mehmet Satıl önemle uyarmış kurbanlık alacakları; "Kurbanlık seçerken düşünen, yere bakan, çevresiyle ilgisiz hayvanlardan uzak durulmalı." Koyun olsaydım yırtmıştım diye düşünüp, gülüyorum. Çünkü, alınmaması gereken kurbanlıkların özelliklerini gösteriyorum. Bolca düşünüyorum (bunun kendim de dahil pek kimseye faydası yok),  düşünürken yere bakıyorum (dikkatimi başka türlü toparlayamadığımdan olsa gerek), bütün bunları yaparken de doğal olarak çevremle ilgili olamıyorum.

Haberde bu davranışların hayvanın sağlıklı olmadığının işaretleri olduğu söylenilmiş. Koyunları bilmem ama bu davranışları gösteren insanların sağlıklı olmadığı su götürmez. Neden? Çünkü düşünürsen başına gelmeyen kalmayacağını bile bile böyle yere bakmaya devam ediyorsan ciddi bir akıl sağlığı problemin vardır ve Tanrı cezanı mutlaka verecektir. O ceza da senin şu koca topluma kurban edilmendir. Koyunların bu davranışları göstererek kesilmekten kurtulmasını kendine baz alma derim bu yüzden. Çünkü insanlar için durum tam aksi. 

Koyunlarla tek bir ortak noktamız var, onların da sağlıklı olanları  başlarını dik tutmalarından, elle kontrol edilmek istendiğinde tepki vermelerinden, hareketli olmalarından anlaşılıyor.  Başını dik tutanların kafası koparılıyor. Bizde durum aynı. Bir ortak nokta daha.

Bu arada uçurumdan atlayan koyunlar da var. Onlar her ne kadar neden atladıklarını bilmeseler de uçurumdan düşen koyunları takip edip canlarından oluyorlar. Tamamen bilinçsiz bir hareket.  Geride boyunlarıi bacakları kırılmış fotoğraflarla, gözü yaşlı bir çoban bırakıyorlar. Onlarla ilgili haberler hep sahiplerini ne kadar zarara uğrattıkları ile bitiyor ve bütün bunlar saniyeler içinde unutulup gidiyor.

"Koyun gibisin kardeşim" diyor şair sonra "gocuklu celep kaldırınca sopasını, sürüye katılıverirsin hemen, ve âdeta mağrur, koşarsın salhaneye." Ve "koyun gibi bakıyorsun" diyor anlattığını anlamamakta direnen adama diğer adam, "kurbanlık koyunlar kaç para olmuş?" diyor sohbet konusu açmak isteyen yaşlı kadın,  "koyun olmaktan kurtulmalıyız!" diyor kanı alevli bir delikanlı ve delice bir umutla da inanıyor söylediklerine. Ve haberlerde ipini koparmış kaçan koyunlar, danalar görünüyor. Herkes gülüyor can havli ile kaçan gariplere. Kimse onlara bakıp aslında onlarla ne çok benzediğimizi görmüyor. Çünkü, eğer bunu düşünürse başı gövdesinden ayrılır diye korkuyor. Çünkü, uçurumdan atlayan bir kaç tane olmayınca diğerlerinin hep çobanın gösterdiği patikadan kuzu kuzu gideceğini, kiminin yolda telef olacağını, kiminin sırtından para kazanılacağını, ölümlerinin sadece bir kaç bin lira ile ölçüleceğini, onların yok oluşunun birinin zarara uğramasından başka bir anlamı olmayacağını bilmiyor ya da umursamıyor. Ve koyunlar ancak kurban bayramlarında bu kadar gündemde oluyor. Sadece kurban edilecekleri bir zamanda akıllara geliyorlar. Bir ortak yan daha...

Resim: Juan Martinez