kalk gidelim...

Bak sana ne diyeceğim, gel seninle ne var ne yoksa geçmişte bırakıp kaçalım. Evet birbirimizi tanımıyoruz. Ne olmuş yani? Kim birbirini tanıyor ki? Herkes palavradan gömlekler biçiyor karşısındakine sonra da tanıyorum sanıyor. Şimdi kafanı kaldır bak. Kocan mı karın mı annen mi baban mı kardeşin mi arkadaşın mı kim varsa ona dikkatle bak. İnan bana O bir okyanussa sen bir damlasını tanıyorsun onun. Umutsuz çaba yani tanımaya çalışmak. Ha şu da var bir adamın ya da kadının tüm tepkilerini tahmin edebiliyorsan, o adam ya da kadın seni bir gün olsun şaşırtmamışsa hep zekice laflar ediyorsa ya da her daim sersemin tekiyse otur bir düşün ne denli gerçek olabileceğini. Şu dünyada ne sabit ki o bunca sene sabit kalabilmiş olsun. Kusura bakma ve kızma ama ancak bir şarlatan hep aynı çizgide yürüyor numarası yapar ve bunun adına da istikrar gibi salak bir isim koyar.

Bir düşün kaç saniyede nasıl değişiyoruz. Bir dakika öncesinin meleğinin, bir dakika sonrasının şeytanı olmayacağının garantisi nerede? Başına ne geldiği ile ilgili bütün bunlar. Eğer başına kayda değer birşey gelmediyse ufak tefek değişikliklerle devam edersin. Ama illa ki değişirsin. Ama ya başına büyük şeyler gelirse? İşte o zaman gör bak bakalım sen seni tanıyabiliyor musun? Şu ışıltılı derinin altında ne yatıyor biliyor musun? Bilemezsin. İnsanın içinde uyuyan bir canavar hep var bence. Dedim ya bu başımıza ne geldiği ile ilgili. Birşey olur. Bammm. Ve canavar uyanır sahneye çıkar. Şov başlar. Sen sanıyor musun ki hapishaneler korkunç adamlarla kadınlarla dolu. Onlar da belki bir zaman alelade insanlardı. İşte bu yüzden yan komşunun bir adam öldürdüğünü öğrendiğinde "aaaaa normal bir adama benziyor" diye tepki veriyorsun. Bak şu kadına. Zamanın birinde bir adamı öldürmüş. Kısa saçları, uzun çiçekli eteği ile şimdi kapı önünü süpürüyor. Çocuklarından biri askere gitmiş. Bir hayal et belki yıllar önce o çocuk annesinin dizlerinde masal dinliyordu. Sonra birşey oldu kadın oldu mu sana katil. Ne oldu komşular şaşırdı, annesi babası kardeşleri şaşırdı. Sebebi öğrenince belki de şaşkınlıkları geçmiştir. Bilemiyorum.

Ne diyordum. Evet kaçmalıyız. Nereye dersen bilemiyorum derim zira her yer cehennem. İnsan kopan kıyametten kaçabilir mi? Bu kıyamet içinde saçma sapan mutluluklarla nereye kadar kandırabilir kendini? Bizi aşk kurtarır desek o da hikaye. Sen aşka inanırken karşındaki adamın aşkın A'sını duymamış olması bile mümkün. Sen en iyisi unut söylediklerimi. Ama eğer bir gün canına tak ederse senin de kıyamete şahit olmaktan bıkarsan ve dahası güzel, sessiz bir yer bulursan kıyametin uğramayı unuttuğu haber ver. Zira çantam hep kapı önünde.