13 Mart 2011

ya seninle ya sensiz...

Yazmayı unutmuş gibiyim. Ya da bir rüyanın içinden çıkıp gelmiş gibi. Ne zaman hayatın içine fazlasıyla dalsam o an kelimeler bir yerlerde yitip gidiyor. Ve ne zaman hayattan kaçar olsam, tahammül edemesem gerçekliğe, dünyada beni kendine çeken birşey kalmasa o zaman tıpkı uçurumdan düşen birinin tutunduğu bir dala tutunur gibi tutunuyorum kelimelere.

Bu ara hiçbir yerden düşmüyorum. Ama kelimeleri özledim. Onlarla oynamayı, onlara bakıp aklımın içinde karmakarışık olmuş düşünceleri derli toplu görebilmeyi, dünyada var olmasını istediğim ama ne yazık ki olamayan şeyleri varmış gibi yeniden düzenlemeyi...

Yazmaktan nasıl bunca uzaklaştıysam okumaya da bir o kadar uzaklaştım. Neden? Hayatı tam göbeğinde yaşıyor olduğum için mi? Çemberin dışında durmaktan vazgeçip ve o çemberi içinde değil hep dışında durulması gereken birşey görmeyi bıraktığım için mi? Artık daha cesur olduğum için mi? Daha kolay kabullenmeyi becerebildiğimden mi? Ölümlere ve aşka aynı şekilde kucak açmayı becerebildiğimden mi? Kapıların kapanmasına ağlamaktan vazgeçip yeni bir kapı açılacağından adım gibi emin oluşundan mı?

Bir denge lazım insana. Ya hayat ya hayal dememek lazım. Hayattan sıkıldığında edebiyata sığınmamak, hayatı özlediğinde edebiyatı bir kenarda unutmamak lazım. "Edebiyatın hayattan alınan bir intikam olduğu" fikrinden vazgeçmek lazım ilkin. Edebiyatın hayatın eksiğini tamamlayan şahane bir topluluk olduğunu benimsemek lazım sonra. Bir denge lazım insana. Çünkü ne hayat edebiyatsız oluyor, ne de sen hayatın içinde olmadığında edebiyatın bir anlamı...

Fotoğraf: Life

5 yorum:

  1. bir ara birinden duymustum tv'de, yasadigi acilari televizyondaki dizilere dalarak ustesinden gelmis.. nedense son paragrafinizi cok begendim ve bunu getirdi aklima.. kitaplarin icinde kaybolmakta bole bisey .. soyutlanmak hayattan... ama denge lazim insana ...

    YanıtlaSil
  2. ben de seni ve yazdığın yazıları okumayı özledim :)gerçi O nu da çok özlüyorum bir bilsen bu aralar babama karşı özlemim tavan yapmış durumda resmen :(. bu kadar ara verme olur mu kızkardeş sevgiler...

    YanıtlaSil
  3. insan kendisine elem veren şarkıyı arayana dek sanıyorum ki daima böyle olacak.

    edebiyat hiç kavuşamayacağımız ama hep hayalini kuracağımız bir sevgili gibi.

    yaklaşınca uzağında olacağız, yaklaştığımızda o gidecek.

    ben de çok özledim kelimeleri ve okumayı. yarım kalacağım yaz gelene dek.

    sevgiler.

    YanıtlaSil
  4. Denge lazım bunca dengesizlik içerisinde. Hayatımın hiçbir döneminde tutturamadığım dengenin gerekliliğini bir daha gördüm şimdi. Biliyorum seneye yine lazım diye başlayan cümleler olacak.

    YanıtlaSil
  5. ÖZLEM ANNE: Hepimizin kaçmak için dinlenmek için birşeylere ihtiyacı var sanıyorum. Bazılarımızın sığınağı edebiyat.

    BURCU: Benim de öyle. Hem de çok...

    LA LUNA BİR YER: "edebiyat hiç kavuşamayacağımız ama hep hayalini kuracağımız bir sevgili gibi." Muhteşem bir tanımlama... Çok teşekkürler...

    NEHİR İDA: Bazen diyorum ki insan olmak biraz da dengesiz olmak mı acaba? bu yüzden mi hep hasretiz dengeye?

    YanıtlaSil

Ne demeli...

İnstagram'da tatlı tatlı gülümseyen, yüzünde güneşler parlayan gencecik bir kız gördüğümüzde o mutlu genç kızın bir gün biri tarafından ...