CUMA MEKTUPLARI

Hesapta kitapta olmayan bir yılbaşı gecesi, fıstık ve kestane, televizyon, kahkaha, iki adam üç kadın bir bebek, unutulan bir pasta ve iki bin sekizin son bir saati içinde yapılmış başka bir pasta, portakal kabukları, demli çaylar, soğuk çok çok soğuk, kahve falları, hafif şiddette hapşırıklar, bebekten uzak durma çabaları, bu kadar çok sevdiğin bir bebeği uzaktan sevmenin ne kadar zor olduğunu anlamak, kullanılmamış kağıt mendiller, kullanılmış ve küçük bir tepecik oluşturmuş kağıt mediller, hasta olmanın aslında vücut için iyi olduğu fikri, hapşırdıkça mutlu olmak ve mikroplardan kurtulduğunu düşünmek, o mikropların bulaştığı kağıt tepeciğini gürül gürül yanan sobaya atmak, gecenin bitişi bebekler gibi uyumak, sabah sana ilk günaydın diyenin başağrısı olması, hapı yuttuğunu anlamak ama ısrarla hap yutmaktan kaçınmak, tabaklarca portakal, bardaklarca portakal suyu, buna müteakip mide bulantısı, kalın çoraplar, kocaman hırkalar, sıcak su torbası, bunlara rağmen titreyen çene, telefonlar telefonlar telefonlar, kendi hastalığını pek umursamazken arkadaşlarının bu kadar umursaması karşısında duyulan şaşkınlık, içten içe sevinme, anneye çok şımarma babaya daha çok şımarma, kardeşle birlikte izlenen filmler, hapşırıklarla öksürüklerle bölünen kahkahalar, patronu arama izin alma, işe gitmeme ve 3 gün daha evde yatabileceğine sevinme, böyle zamanlarda hasta olduğuna sevinme, kendi kendine hastalığın keyfini çıkarma kararı verme, en son ne zaman hasta olup yataklara düştünü hatırlamaya çalışma ve 15 yaşındayken olduğunu anımsama, aradan 20 yıl geçmiş olduğuna çok ama çok şaşırma, babanın "hasta olmak psikolojiktir. eğer hasta olacağına inanmazsan olmazsın" lafına gönülden hak verme, yatakta uzanmış hastalığın keyfini çıkarırken bugünün cuma olduğunu anımsama ve mektup yazmaya karar verme, sonra da kendi kendisine bu mektuplara duyulan bunca sorumluluğun nedenini sorma...

İşte yeni yıl böyle başladı Sevgili Dostum. Sende ne var ne yok?

Fotoğraf: www.manorhg.com