Gretchen

Zamanında çok sayıda kişisel gelişim kitabı okudum. "Böğğt seni sersem kişisel gelişim mi?" diyen sesleri duyabiliyorum. Evet okudum. İtiraf ediyorum. Sonra baktım ki hemen hemen hepsi aynı şeylerden söz ediyor. Yok efendim hayata daha olumlu bakın, olmasını istediğiniz şeyleri hayal edin, üzgünseniz bile gülümseyin ki beyniniz mutlu olduğunuzu sansın falan filan. Bunların içinde bana iyi gelen cümleler elbette olmuştur. Mesela ilk anımsadığım şu, "eğer bunu düşünmüyor olsaydın, ne düşünüyor olacaktın?" Bunu sık sık kendime söylerim çünkü endişelenmeye eğilimli bir yapım var ne yazık ki! Zamanı gelmeden ne olacağını bilemeyeceğim şeyler hakkında düşünüp durmaktan günlerimi harcamışlığım var. Şimdi gelecek hakkında düşünmek ve endişelenmekten biraz daha uzaklaşmış olduğumu tahmin ediyorum. Çünkü bildiğim birşey varsa gelecek hakkında kafa patlatmak hele de değiştiremeyeceğiniz şeyler söz konusu ise zamanı bir çöp öğütücüye atmaktan farksız.

Her neyse. Asıl anlatmak istediğim son zamanlarda okuduğum bir kitap. Adı Mutluluk Projesi. Öyle aman aman harika bir kitap değil ama okuması keyifli. Gretchen isimli bir kadının daha güzel bir yaşam için her ay aldığı kararlardan söz ediyor. Gretchen'ın aynı isimde bir bloğu da mevcut. Ve blogun güzel tarafı gelen yorumlar. Çok sayıda insanın kendi hayat deneyimlerini anlattığı yorumlara kitabında yer vermiş. Gretchen blogu açtığında "Tabii senin mutlu ve güzel bir hayatın var, o hayatı güzelleştirmek, böyle bir proje yapmak kolay, sana göre hava hoş." şeklinde yorumlar almış. Evet Gretchen'ın 2 sağlıklı çocuğu, aşık olduğu bir eşi, iyi bir işi ve mutlu bir hayatı var. Ama çabası da küçümsenecek birşey değil bence. İnsan hayatını güzelleştirmek ve mutlu olmak için birşeyler yapabilir. Bu tatminsizlik olarak nitelenmemeli. Çünkü Gretchen'ın dediği gibi insan mutlu olursa başkalarını da mutlu edebilir. Hiç farkettiniz mi eğer iyi bir gün geçiriyorsanız ne çok insanı güldürüp ne çok insana nazik davrandığınızı. Ve neşenizin havaya yayıldığını ve onu soluyan insanlar üzerinde nasıl etkili olduğunu? Şunu söyleyebilirsiniz, önemli olan mutsuzken de başkalarına nazik davranabilmek ve onlara gülümseyebilmek. Kimse palavra atmasın. Mutsuzken hiç de başkalarına iyi bir enerji yaymıyoruz. Tam aksine insanlardan, onların kelimelerinden, hatta zaman zaman kahkahlarından bile rahatsız oluyoruz. Yalnız kalmak kimseyi görmek istemiyoruz. 

Hayat zor. Kendi hayatlarımız olmasa bile dünyanın hali bizi darmadağın etmeye yetiyor. Bu yüzden mümkün olduğunca iyi şeyleri yakalamak zorundayız. Kelebek avcısı gibi olmak zorundayız. Çünkü hayatta sadece korkunç şeyler olmuyor. İyi şeyler de oluyor. Ve bizi yalnızca o iyi şeyler ayakta tutuyor. Ben mesela bana korkunç bir haberi anlatan kişiye okuduğum güzel bir haberi anlatmayı deniyorum. Çünkü belki farkında değiliz ama koca bir topluluk olarak yavaş yavaş umutsuzluk içinde hep birlikte boğuluyoruz. Ben şuna inanıyorum eğer mutlu ve güzel şeyleri keşfetmeyi başarır ve bunları yayarsak insanların umutlarını taze tutmayı becerebiliriz. Ve umudu olan insanlar sorunların üstesinden daha kolay gelirler ve umutsuzluğu bir yana bırakır daha güzel daha mutlu bir hayatı hep birlikte hedeflerler.

Bu nedenle Gretchen'ın yaptığı şeyi takdir ediyorum. Kendi mutluluk projesini insanlarla paylaşmasını, insanlar üzerinde olumlu bir etki yaratması, küçük şeylerin önemini fark ettirmesini takdir ediyorum. Kişisel gelişime inanıyor ya da inanmıyor olabilirsiniz ama göz ardı etmemeniz gereken bir şey var, insanlar daha iyi daha mutlu bir hayat için zayıf da olsa bir dala ihtiyaç duyarlar. Ve bence Gretchen incecik de olsa bir dal uzatmış. Bu da azımsanacak birşey değil...

Fotoğraf: Şurdan