Bir kitapsever olarak bu adamı anlamıyor değilim. Kitap çalar mıyım? Sanmıyorum ya da en azından şöyle diyelim bugüne kadar hiç çalmadım. Ama tek bir baskısı kalmış bir kitabı çalıp çalmamak konusunda tereddüde düşüp düşmeyeceğimin garantisi yok elbette. Şimdi Suizu'yu ele alalım. Bir işi var. Ama belli ki o iş istediği sayıda kitabı almasına yetecek kadar para kazandırmıyor ona. O da kendine böyle bir yol bulmuş olmalı. "İlla çalmak mı gerek kütüphaneden alıp okusun sonra geri versin" diyebilirsiniz ama inanın bana, onun derdi sadece okumak değildir. Muhtemelen yatağının başında kitaplar yığılıdır. Eğer bir çanta taşıyorsa içinde mutlaka bir ya da bir kaç kitap vardır. Hatta iddiaya girerim tuvalete bile kitapla gidiyordur. Metroda, otobüste okuyor olduğunu söylememe gerek bile yoktur herhalde...
Bilen bilir bu acaip bir tutkudur. Kitap alma konusunda kendinizi dururamazsınız. Tepenize yıkılacakmış gibi bir kütüphaneniz vardır ama siz hala almaya devam eder hatta odadan kitaplara yer açmak için bazı şeyleri çıkarır, atarsınız. Yastığınızın altından kitap çıkar, koltuğunuzun minderinin altında kaybolmuş bir kitap mutlaka vardır. Orasından burasından okuduğunuz kitaplar, okuyup aşık olduğunuz ve sonrasında ciltlerini eski bir dostun elini okşar gibi okşadığınız kitaplar vardır. İçinde kitap olmayan odaları içinde oksijen olmayan odalar gibi algılarsınız ki bu sizin artık iyice zıvanadan çıktığınızın göstergesidir. Sevdiğiniz bir yazarın yeni kitabı çıktığında heyecandan delirirsiniz. Kitapçılar sizin yaşam alanınızdır. Sadece orada sakinleşir huzur bulursunuz. İşte Suizu da muhtemelen böyle bir adam.
Çin'de yaklaşım nasıl bilemiyorum ama eğer Suizu Amerika'da yakalanmış olsaydı muhtemelen kaldığı hapishaneye hayran mektupları ve kutularca kitap yollanırdı. Benim gibi birileri bu adamı suç işlemiş olmasına rağmen içten içe sever, sempati duyardı. Evet biliyorum hırsızlık kötüdür. Evet yine biliyorum kitap çalmak da bir çeşit hırsızlıktır ama kusura bakmayın bu adama sempati duymaktan da kendimi alamıyorum.
İyi pazarlar efendim...
haber: ntvmsnbc
Fotoğraf: teaching literacy
Aynı ben. :P
YanıtlaSilYani kitap sevgisi ve çok kitabı olması konusunda.
Çalmıyorum tabii ki.
Ama ben bunun bir hastalık olduğunu duymuştum.
O yüzden kendime kitap satın alma konusunda biraz engel olmaya çalışıyorum.
valla ne diyeyim ben de sempati besledim çünkü onu anlayabillyorum.. Bir kitabı okuduğumda o bende kalsın isterim arada sırada elime almayı başucumda tutmayı severim..bazen de koklamayı..evet çoğu kişiye garip geliyor ama her kitabın ayrı bir kokusu var..almadan önce sayfalarını burnuma doğru çevirir kaparım gözlerimi..
YanıtlaSilBöylesine hırsızlığa can kurban.
YanıtlaSilÇaldığı yerlerde çoğu zaman vitrin süsüdür kitaplar. Oysa onun içine işlemiş sıralı cümleler. Kitap yazmak çocuk doğurmakla eşdeştir. Kitap okuma alışkanlığıda öyle. Bu hayatta değer verdiğiniz, doğurduğunuzu çalma olarak niteliyorlarsa birileri evet bende bir kaç kendi çocuğumu çaldım. Ama arkadaşlarımın raflarından yada götü beton çekmesin diye altına koyan zırtopozlardan. Evet bende kitap hırsızıyım Fulyacım. Senin kitaplarını çalmak hissi öyle kuvvetliki şimdi içimde. Hemde ilk fırsatta diyorum. :))
Yakalanmayacağımı bilsem ben de yürütürüm kitap, ehe O:)
YanıtlaSilAnlıyorum zavallıyı :D
Merhaba :)
YanıtlaSilBen de okuduğum kitabı kolay kolay yanımdan ayırmak istemiyorum. Zaten artık kütüphaneden kitap almayı da bıraktım. Yanı sıra ödünç vermeye de korkar oldum. Geri gelmeyecek kitabım diye ne evhamlar ediyorum bilseniz. :)
Yanisi adam haklı sen de haklı. :)
ELİF AYVAZ: Ben de engel olmaya çalışıyorum ama bu konuda pek başarılı olduğum söylenemez :)
YanıtlaSilHEİDİ: Kesinlikle kesinlikle...
KARA KALEM: Hayııııır kitaplarımı çalamazsın kesinlikle olmaz...
CESSİE: :))))
HAMİDE: Benim çok kitabım gitti öyle. O zamanlar çok kızıyordum ama şimdi canları sağolsun diyorum. Ama bazı kitaplar var ki onları çalarlarsa ciddi ciddi bir kurt adama dönüşebilirim :)
Aaa çok sevdim ben bu hırsızı ama:))
YanıtlaSilsempati beslememek elde değil ki benim de kendimi kaybettiğim tek yer kitapçıdır hele ki sahafsa zamanı unutmuşluğum vardır...eski bir kitaba dokunmaksa eski bir dosta koşup sarılmak gibi,düşününce bile içim ısındı :))yani bence de,sence :))
YanıtlaSilHAYAT İZLERİM: Ben de ben de :)
YanıtlaSilPINARPARE: Bu çok acaip birşey değil mi yani kitaplara olan bu tutkumuz, onların olmadığı bir dünyayı düşünememek, okumadan geçen bir günü ciddi bir kayıp saymak... Ama ben çok memnunum böyle olduğum için :)
bende öyle:)ve aynı dili konuşabildiğim dostlar bulduğum için de mutluyum:)teşekkür ederim.sevgilerle...
YanıtlaSilsuizu'yu seviyorum:)
YanıtlaSilÇok sempatik ve kitapkolik bir hırsız :)
YanıtlaSilEmekli olursam, bir sahaf açmayı planlıyorum. Elimdekiler buna yeter sanırım. Satmayacağım kitaplarım var tabii.Çalmak isteyenleri de görmem, kafamı başka yere çeviririm. Keşke bütün hırsızlar bu arkadaş gibi olsa!
YanıtlaSilPINARPARE: Ben teşekkür ederim :)
YanıtlaSilİNCECİKTEN: Ben de öyle :)
VİNTAGE PEONY: Kesinlikle...
BESTAMİ BEY: Keşke :) Ben de sahaf açmak istiyorum. Hatta sürekli bunun hayalini kuruyorum. Geçen birine bunu anlattım bana şöyle dedi, "O kadar tozun pisin içinde nasıl oturacaksın?" :))) Sahafın insana çağrıştırdığı toz demek ki :)
bir söz okumuştum bir yerlerde.''elbette kitap çalmak kötüdür.ama vitrinlerdeki pırıl pırıl kitap kapaklarına bakan kişi ya öğrenciyse,onları alacak parası yoksa ama ilerde ünlü bir yazar olacaksa?'' diye.ters gelebilir ama en az 1 kez yapacağım bunu,ben de öğrennciyim çünkü ve onları almak gerçekten zor...
YanıtlaSil