uykudan önce...

Sabah saat 6.40. Lanet olası telefonun lanet olası alarmı neşeli neşeli çalmaya başlıyor. Bu neşeli müzik bu ara bildiğim ve yeni öğrendiğim tüm küfürlerin henüz uykusunu alamamış zihnimden geçmesine neden oluyor. Yarı açık göz kapaklarımın arasından tavandaki küçük sineğe bakıyorum. Şanslı piç seni diyorum. İşe gitmek zorunda değilsin. Vızıldayarak uçuyor nispet yapar gibi. Sinekler uyuyor mu gibi salak saçma bir soru takılıyor aklıma. Uyuyorlardır herhalde. Belki de uyumuyorlardır. Bilmiyorum. Bildiğim tek şey national geographic tadındaki bu sorularla uğraşmayı bırakmayıp biraz daha oyalanırsam işe geç kalacağım.

Yataktan sürünerek kalkıyorum. Bence bu yüzyılın çalışan ve erken kalkmak zorunda olan insanın vücut biçimi değişiyor. Belki de bir süre sonra homo sürüngenus diye adlandıracaklar bizi. Beynimi saçma sapan düşünmekten alıkoyamıyorum. İnsan sabah kalkınca neden böyle akla hayale gelmedik şeyler düşünür ki? Erken kalkan çok yol alır diye kendi kendimi kandırmaya çalışıyorum. Oysa en usta yalancı bile kendini kandıramazken ben bunu nasıl becerebilirim? Hiç yalan söylemem ben gibi saçma bir yalan söylemeyeceğim ama bu konuda usta değilim. Hoş, eğer olsaydım muhtemelen şu an daha farklı bir hayatım olurdu. Hayır yahu "ah ne geldiyse başıma dürüstlüğümden saflığımdan geldi kardeş" demiyorum. Bunu ancak bir sahtekar söyler ki ben de sahtekar olduğumu sanmıyorum. Erken kalkan çok yol alırmış, peh. Yahu neden erken kalkıp çok yol almak isteyeyim ki, ben durmak istiyorum. Durmak isteyen birinin de erken kalkmasına gerek yoktur öyle değil mi?

İşe gittiğimde bana yorgun göründüğümü söylüyor biri. Neden diye soruyor bir de işin tuhafı. Sırıtarak "yorgun olduğum için olabilir mi acaba?" diyorum. Sabah sabah neden bu kadar alaycıymışım. Alaycı değilim yorgunum. Yorgunluk bazen alaycılık olarak zuhur edebilir evladım demek istiyorum susuyorum. Adamın gereğinden fazla üstüne gitmeye gerek yok. Hem alay etmiyorum ben. Birşey ortada ise ve sen o ortada olan şeyi soru olarak soruyorsan bana başka çare bırakmıyorsundur. Bunun adı da alay değil olsa olsa şakadır. Aman ne önemi var belki de alaydır ki bazıları bunu cidden hakeder. Gazete okurken biri gelir sorar mesela "ne yapıyorsun?" Cevaplar size kalmıştır ben genelde "çamaşır yıkıyorum" derim. Zaman zaman "bilardo oynuyorum" "senin başına çorap örüyorum" "patates kızartıyorum" demişliğim de vardır ama çamaşırlı olan favorim. Bunu sadece gözleri görmeyenlere yapmam ki onlar bu soruyu gerçek anlamda soran tek insandırlar. Çok acaiptir ki, mesela gözleri görmeyen A. Bey bu soruyu hiç sormaz. İyi misin? der. Hepsi bu. Nereden geldim ki ben buraya? Aaa  evet bu kadar laf salatası içinde asıl söylemek istediğim şuydu; çok ama çok yorgunum, iyi uyuyamıyor, sabah uyanamıyorum. Bunları neden anlatıyorum? Uykusuzluğun insan beyninde yarattığını görün diye. Erken yatın geç kalkın ve "erken kalkan çok yol alır" lafını eğer bir yere gitmeye niyetiniz yoksa sözlüğünüzden çıkarın. Merak etmeyin yaşamı uyurken kaçırmazsınız. Rüyalar da bir yaşam biçimidir ne de olsa. Hem güzel rüya gördüğünüzde uyanınca ağzınızda bal tadı kalır, kötü olan şeyler de ise "oh rüyaymış" der şükredersiniz. Oysa dünya öyle mi? Ölen gerçekten ölüyor, gerçekten onlarca kişiyi katleden manyaklar var, gerçekten açlıktan karnı sırtına yapışmış insanlar var, var oğlu var yani...

Neyse, bunları yatmadan önce yazıyorum. İçimi dökeyim de bir güzel uyku çekeyim diye aslında... Eğer saçmalamışsam affola, dedim ya yorgun ve uykusuzum. Ve yorgun ve uykusuz olan insana yazılı olmayan kurallarda dileği kadar saçmalama hakkı verilmiştir. Ben de şimdi bu hakkımı kullanıyorum.

İyi geceler herkese. İyi geceler Panpişler mi desem acaba? Ama şimdi öyle dersem gece boyu uyumaz uyku öncesi fotoğraf beklersiniz değil mi panpişler. Neyse. Ben, panpişlerine yarı çıplak fotoğraflarını twitter üzerinden gönderip gazetelerin ana sayfalarına kapağı atmayı becermiş o ilginç arkadaşımıza dönüşmeden uyuyayım. Tamam panpiş meselesini kapadık.

İyi geceler. Git uyu artık.

Fotoğraf: cpapsociety