bazen insanın kendine sağlam bir tokat aşketmesi şart...

İnsanın hayatının yıllar boyunca kazalardan belalardan uzak geçmiş olması bir şans olmayabilir. Eğer otuzlu yaşları geçtiğiniz halde hayatta çok büyük belalarla karşılaşmamış ya da bu belalardan siz farkında bile olmadan sıyrılmışsanız, otuzlardan sonra başınıza gelecek bir felaket sizi diğerlerinden çok daha kötü sarsabilir. Çoktaaaan inanmış olduğunuz o iyimser bakış açısını "bu benim nasıl başıma gelebildi" cümlesi ile kaybedebilirsiniz mesela. Ölüm lafını gün içinde onlarca kez kullanıyor olsanız bile çok yakınınız olan biri öldüğünde ölümü ilk kez duymuş gibi şaşkına dönebilirsiniz ya da. Aşkla bağlı olduğunuz birinin size bunca zaman yalan söylediğini öğrendiğinizde uyanmak için kendinizi çimdikleyebilirsiniz. Ama en kötüsü hayatın ilk şanslı yarısının sonuna geldiğinize ufaktan inanmaya başlamaktır ki bu fikri kafanızdan ne kadar uzaklaştırmaya çalışsanız da fayda etmez.

Kendimi bütün bunları düşünürken yakaladım az önce. Eğer kendimin karşısına geçebilseydim yeminle sağlam bir şamar aşkederdim kendi suratıma ki kendime geleyim. Hayatın insana hem iyi hem kötü şeyler verdiğini, aslolanın hayatın içinde sağlam biçimde durmak olduğunu, herşeyin mümkün olduğu ve herkesin başına herşeyin gelebileceği fikrini kafandan çıkarmazdan pek çok şeyin daha kolay olacağını söyleyen okkalı bir şamardan söz ediyorum. Kaşlarınızı kaldırmayın hemen kimsenin kimseye tokat atmasını tasvip ettiğim yok ama inanın bana bazen insanın kendine sağlam bir tokat aşketmesi şart.

Fotoğraf: Life