14 Mart 2016

yas

Acıdan kaskatı kesilmiş oturuyorum. Ne zaman canlar gitse kafamın içinde tüm o eski acıların fotoğrafları yeniden canlanıyor. Hayatlarımız uzuuuuun çok uzun bir yas gibi... Bir yas bitmeden, daha acısı durulmadan bir başkası başlıyor. Bir tek insanın ölümü ile bile öyle kolay kolay yüzleşemezken bu kadar insanın ölümü ile nasıl başedilir?

Aklımı oynatacakmışım gibi geliyor. Deliliğin eşiğinde durduğum tam şu anda etrafımda her şey sanki olması gerektiği gibiymiş gibi davranan insanlara bakıp gerçekten delirmiş olduğuma emin oluyorum. Biri telefonda pazarlık yapıyor mesela, diğeri sevgilisiyle kavga ediyor. Bütün bu insanların üzerinde her şeyi kayganlaştırıp akmasını sağlayan bir şey var diye düşünüyorum. Benim ise tüm gözeneklerimden acı içime işliyor. Biri kalbimi sıkıyor, kulaklarıma çığlıklar doluyor ve ben hıçkıra hıçkıra ağlamamak için kendimi zor tutuyorum.


 

6 yorum:

  1. Ne güzel anlatmışsınız duygularınızı...
    Benim de acemi işi bir blogum var. Göz atarsanız pek sevinirim :) 👉1masalgibi.blogspot.com.tr

    YanıtlaSil
  2. Ben bu zor günler sonrası uzun bir süre kendime gelemedim. Ankara'da, sesini duyduğum bir olayda onlarca canın yitip gitmesini sindiremedim. Ofise geldiğimdeyse herkes "gayet" olağandı. Gülenler, sohbet edenler, o günün sözünü bile etmeyenler. Bir süre de bunun şokundan çıkamadım. Bu acı olaylara üzüntümden dolayı hasta oldum hatta... Dünya bir bütündür zihniyetine aykırı olarak, "bana dokunmayan yılan bin yaşasın" cı zihniyetlerle savaşım... Çok güzel anlatmışsınız, duygularınız duygularıma dokundu. Kaleminize sağlık...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu konu üzerine çok kafa yordum. Çok kızdım o insanlara. Sonra şöyle düşündüm, ya acıyla baş edemedikleri için herşey normal gibi davranmaya çalışıyorlarsa...Ya gerçekten yavaştan deliriyorlarsa acıdan... Bunu herkes için söylemek mümkün değil elbette. Bana dokunmayan yılan bin yaşasıncılar da çok sayıdalar... Bunu düşünmek bana en az o acı olaylar kadar acı veriyor.

      Sil
  3. Ama bu kadar ara vermeseniz keşke..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok tembelim bir de dengem yok galiba :) Çok uzun süre yazmayıp bir günde 2 yazı yazdığımda oluyor. Özlemişim yazmayı aslında. Umarım bundan sonra daha sık yazarım. Seviyorum yazmayı ancak bazen gerçekten herşeyden elimi eteğimi çekiyor. Ondan bütün bunlar...

      Sil

Ne demeli...

İnstagram'da tatlı tatlı gülümseyen, yüzünde güneşler parlayan gencecik bir kız gördüğümüzde o mutlu genç kızın bir gün biri tarafından ...