belki de

Bazen bir kitapta hiç kimsenin üzerinde durmadığı bir cümle hayatınızı değiştirebilir. Tamam hayatınızı demeyelim bakış açınızı diyelim. Bu daha akla yatkın değil mi? Hoş, bakış açın değiştiğinde hayatın da değişecek ya, neyse...

Geçen gün böyle bir cümle okudum ben. O cümleyi ve hangi kitapta olduğunu söylemeyeceğim elbet. Zira o cümleyi şu an burada dillendirmek benim için bir çeşit büyü bozumu olacağı gibi neden o cümlenin beni bu kadar etkilediği anlatmaya çalışmak da hayli yorucu olur. 

Size de olmuş mudur bilmem. Böyle bir cümle ile karşılaşınca o cümleyi tutup öperim ben. Yazarına uzaktan gönderilmiş bir teşekkür öpücüğü de diyebiliriz buna. Ve iyi ki kitaplar var derim. Başka ne denir ki?

Bu ara tek satır yazmak istemiyor canım. Ama okumak için aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Ne bulursam okuyasım var. Kitapların hepsini yalayıp yutasım var. Öyle geliyor ki beni bıraksalar yataktan çıkmayıp okur dururum hiç de sıkılmam. Bu şimdilik böyle. Biliyorum ki bir zaman sonra elime kitap almak istemeyeceğim. O zaman muhtemeldir ki filmlere saracağım. Ne bulursam izleyip, izlemek istediklerimden oluşan bir liste yapacağım. Sonra filmlere de veda edip dalacağım insanların arasına. Konuşup duracağım dört kulak açıp dinleyeceğim anlattıklarını. Ve hepsi yine dönüp dolaşıp başlayacak ve bitecekler. 

Bütün bunların sebebi arayıp durmak galiba. Ne aradığını bilmeden, sanki bir gizem, bir büyü ya da bir hazine gizliymiş hayatlarımızın içinde de anahtar bir yerlerdeymiş gibi arayıp durmak. Belki de o sayfalar dolusu kitapları ne olduğunu bilmediğimiz tek bir cümle için arayıp duruyoruzdur. Filmleri tek bir yüz ifadesini görmek ya da ne bileyim başka birşeyi bulmak, keşfetmek için izliyoruzdur. Bu hikayeyi alıp içimizde saklama olasılığımız olmadığına göre benim aklıma gelen tek sebep bu.

foto: stylemotivation