ben hala...

Sana her gün yüzlerce sözcük söylüyorum. Ve o sözcüklerin arasına seni nasıl sevdiğimi sıkıştırıyorum. Duymuyorsun. Ya körsün ya da kayıtsız. Kimbilir belki ne yapacağını bilemiyorsun, çözemiyorum.Yürüdüğün zaman yollarına döküyorum o sözcükleri. Basıp geçiyorsun. Ayağının altında çıtır çıtır kırılıyor kalbim, yine duymuyorsun. Zalim değilsin biliyorum. Ama ne zaman bu kadar sağır oldun işte onu bilemiyorum.

Dünya büyülü bir yer diyorum. Gülüyorsun. Ve bunu kırk kez inançla ve inatla söylüyorum, inanmıyorsun. Bulutlara bak diyorum, yeşeren eriklere, hergün burada oluşumuza bak diyorum. Mucizelerden öcü gibi korkuyorsun. Ne zaman masallardan vazgeçtiğini düşünüyorum, bulamıyorum.

Sana hergün başka şarkılar söylüyorum. Her birinin ilk cümlelerinden yola çıksan bizim hikayemiz olur yazılanlar diyorum. Hesaba kitaba gelmiyorsun. Kulaklarını tıkıyor, gözlerini kapıyorsun. Şarkılara bulanırsan gerçekten koparım sanıyorsun. Ah nasıl da yanılıyorsun. İnanamıyorum.

Ben sana kucak dolusu sözcük, büyü, şiir, şarkı ve mucize getiriyorum, elinin tersi ile itiyorsun. Yok sanıyorsun böyle birşey, olmaz sanıyorsun. Ama yine de inanmakta güçlük çeken kalbinin bir köşesinde zayıfça mırıldanan bir kedi taşıyorsun. İşte bu yüzden ne zaman mırıldansan bana umut veriyorsun. Bazen bakışlarına sızıyor kalbinin o ücra köşesi, beni yeniden inandırıyorsun.

Bana son günlerde neler yaptığımı soruyorsun. Sözcüklerden kalın örgüler örüyorum diyorum. Bizi ısıtacak kocaman bir battaniyeden söz ettiğimi asla bilmiyorsun. Dudaklarının kıyısında hafif bir gülümseme beliriyor, gözlerimin içine çöken karanlığı seçemiyorsun. İşte bu yüzden sevgilim bu battaniye altında susuyorum son zamanlarda... Ve yine bu yüzden sevgilim böylesine kör ve sağır bir dünyaya ait olmadığın zamanın gelmesini bekliyorum... Ait olduğun dünyaya ve ait olduğun zamana döneceğini umut ediyorum. 

İnan bana ben mucizelere hala inanıyorum...

Fotoğraf: a beautiful world