GECE

Yorgun ayaklar halının üzerinde huzursuzca kıpırdanıyorlar. Yorgun ayakların sahibinin yorgun gözleri de dalgınca onlara bakıyor. Bir dinlenme biçimi mi bu, yoksa birşey mi düşünüyor? Belki de ne düşündüğünün farkında bile değil sadece aklında dolaşıp duran tilkilere kayıtsızca bakıyor.

Hava birden patlıyor. Yorgun ayakların sahibi yerinden sıçrıyor. Yorgun gözleri fal taşı gibi açılıyor. Gökten tonlarca su boşalıyor. Başının üzerindeki gök bir aydınlanıp bir kararıyor. O ise pencere önünde sanki büyülenmiş gibi duruyor. Ne gitmeye hali var ne de isteği öylece duruyor. "Biraz uzanıp okusam" diyor sonra vazgeçip bir film izlemeye karar veriyor. "Hani yarı uyur yarı uyanık izlenenlerden." diye mırıldanıyor kendi kendine. Güneşli günleri olan bir film olmasını istiyor. Güneşli günlere bakarak uykuya dalmayı umuyor. Oysa hiç televizyon önünde uyuyanlardan olmadı o. Bir yerde kıvrılıp uyuyakalamayacak kadar kendi uyuduğu yeri benimsedi. Ama yine de "belki bu kez" diyor. Değişimden medet umuyor.

Gök yine aydınlanıp sönüyor, bu kez tüm sokağı karanlığa boğuyor. Bir mum buluyor bir yerlerden ve onu ararken ne kadar uzun zamandır muma ihtiyaç duymadığını düşünüyor. Oysa eskiden elektrik olsa bile mum ışığında öylece oturmayı severdi. Şimdi bir de bu ekleniyor düşünceler zincirine. Ne çok şeyi ne kadar uzun zamandır yapmadığını ve bu ne çok şeyin zihninden silindiğini düşünüp gereksiz bir kedere kapılıyor. "Yağmura ve mum yanan bir geceye de bu yaraşırdı" diyor. Sonra hepsine boşveriyor. Kedere vakti olmadığını düşünüyor. Çünkü gereksiz kederlerle harcadığı ve pişmanlık duyduğu zamanlara yenilerini eklemek istemiyor.

Kitabını kaldığı yerden açıyor ve kopup gidiyor aklı. Mumun titrek ışığında ilk cümleyi okuyor: "Bitmek bilmez iktidar mücadeleleri, dini çatışmalar, mezhep kavgaları, siyasi çalkantılar..."* Bırakıyor okumayı ve dünyada hiç birşeyin değişmediğini düşünüyor. Mumun ışığında gölgeler titreşiyor. Keder kelimesini üstüne basa basa söylüyor. Bu kez kederin kendi içinden fışkırdığını değil, dışardan üzerine yağdığını farkediyor. Yağmur gibi durmadan herkesin üzerine yağıyor yağıyor ve yağıyor. Bütün bu kederin içinde herşey eriyor...

* Aşk- Elif Şafak