Evet. Dünyayı cennet olarak tanımlamak da mümkün cehennem olarak da. Bu tamamen sana kalmış. Eğer cennet olarak tanımlarsan hayalgücü geniş, ayakları yere basmaz şaşkının teki olarak adlandırılabilirsin, ki seni böyle adlandıranlar pek de haksız sayılmaz. Yok eğer cehennem olarak tanımlamakta ısrar edersen, yaşamının alevler ortasındaki bir akrepten farkı kalmaz, ki kendini sokup öldürdüğünde buna çoğu kimse şaşmaz.
Elbette seçeneklerin iki ile sınırlı değil. Görünmez bir seçenek daha mevcut, ki bunu seçmen tavsiye olunmaz. Çünkü gel-git bir yaşamın ortasında savurulup duracağın garantidir bu seçenekte. Gözlerini kapayıp kuş sesleri ile dolmuşken aklın ve o an cennetin var olduğuna inanırken ani bir gürültüyle gözlerini açmak ve cehennemin ortasında bulmak zorunda kalabilirsin kendini. Birinin başka birinin gırtlağına sarılmasının başka bir adıdır çünkü cehennem. Ya da bir kitabın satırlarında huzur içinde dolaşıyorken gözlerin bir densiz televizyonun düğümesine bastırabilir parmağını. Kelimelerle rakseden beynin tam o an hiç acımadan, gözlerini kırpmadan altı cana kıyan bir adamla sarsılabilir. Cenneti tanımlayan kelimelerin buhar olup uçarken o adama dönüşüverirsin. Neden neden neden neden? diye çıldırmışcasına sorular uçuşabilir gözlerinin önünde ve sebebini ne yapsan ne etsen de bulamazsın. Bir zaman sonra komşu kadın radyoyu açıp seni yeniden cennetine kavuşturabilir, cennet ve cinnet arasındaki o incecik çizgiye bakakalırsın. Radyodan hüzünlü bir şarkı süzülür aşkın varlığına yeniden inanırsın. Bulutlara bakarsın pencereden, bir çift kumruya sonra. Bu kez cennetin eşiğinde durduğuna yemin bile edebilirsin. Gök bu kadar maviyken, toprak bu kadar verimli hangi şaşkın cehennemi görür diye düşünürsün. Sonra bir el ateş eder biri, kumrular telaşla havalanır, hangi balkondaki kadın vuruldu diye düşündüğüne şaşırırsın. Cennet ile cehennem arasındaki o çizgiyi gözyaşlarınla ıslatırsın.
Dedim ya pek tavsiye olunmaz bu üçüncü seçenek. Sonuç olarak cehennemle cennetin ortasında bir hayat hikayesi yazarsın kendine ve olup bitenden hiç birşey anlayamadığın bir sonla noktalanır ömrün. İşte bu yüzden sevgili çocuk sen yine cennet olarak gör dünyayı. Boşver ne derlerse desinler. Mecnun desinler, deli desinler, hayalperest desinler... Öyle gör sen yine de. Kimbilir, belki senin gözlerinden akan coşkulu gözyaşları söndürür bu koca yangını...
Fotoğraf: Life
Umudumuz da, sevincimiz de bir çocuğun bakışında saklı zaten kediciğim.
YanıtlaSilaraf'ta kalakalmak öylece. büyüklerin kan ve gözyaşı ile kurulmuş dünyasına şaşkın gözlerle bakan seyirci...
YanıtlaSilÖZLEM: Öyle...
YanıtlaSilİBRAHİM: İşte bu yüzden de bu dünyadan en yaralı ayrılanlar araftakiler...
Dante, İlahi Komedyasında cennet ve cehennemin arasına Araf ı yerleştirir...bazılarımız, iki ara bir derede ORTA YOLU seceriz.ç
YanıtlaSilBen cehennemi seçmek zorunda kalan dünyanın lanetlileri arasında olmaktan ayrı bir zevk alanlardanım..bizler çoğunlukta olmamıza değin yönetiliriz, ezilip un olanlardanız..Sevgili çocuk, senin de benim gibi seçme hakkın yok.. Araf ta da kalmak uzun süre mümkün değil..aydan atılmış kedi ablan da sana Araf ta gezindiği için, içi rahat değiş senin oralarda kalmana..Cehenneme gel senin esas yerin burası..yanarak küllerinden varolmayı öğreneceksin , kötü mü?
Vkemal
Bu yangın fena yakıyor o çocukları Volkan. Hem de o incecik kemiklerine, yüzlerinde donup kalmış gülümsemeye hiç ama hiç aldırmadan fena yakıyor. Küllerinden yeniden doğacaklarını bilsem, o ateş içinde eriyip yitmeyeceklerini bilsem gidin cehenneme derdim ama fena yakıyor bu ateş onları. Ve insan olmayı becerememiş insan görünümlü yaratıkların zulmü yüzünden kırılıyor dağılıyor incecik kemikler.
YanıtlaSilCocuklari yakmakla, onlara zulüm etmekle kendimizi ve gelecegimizi de yaktigimizin ne zaman farkina varacagiz biz...
YanıtlaSilçok güzeldi, kedi. Çok.
YanıtlaSilBELGİN: İnsanoğlunun gözünü öyle bürümüş ki hırs kendi çocuklarını bile unutmakta...
YanıtlaSilABİ: Çok teşekkür ederim :)
şairane... leziz...
YanıtlaSilTeşekkür ederim İpek.
YanıtlaSilCennet ve Cehennem var mı?
YanıtlaSilCenneti mi istiyorsun? Gökyüzüne bak, topraktan çıkan karıncalara, ağaç yaprakları arasından görünen aya, her sabah doğan güneşe bak.
YanıtlaSilCehennemi mi merak ediyorsun? İnsanların birbirinin kanını içtiği yere bak ve kötülüğün bir yangın gibi büyüdüğü hayata...
Şimdi bana söyle cehennem ve cennet var mı?
Yalnızca bir soruydu..:)
YanıtlaSilİyilik ve güzelliklere cennet...kötülük ve çirkinliklere cehennem demek..Ne kadar doğru?İnsanın ilahi sıfatları biryerlere yapıştırması olarak gördüğüm için.............Doğada cennet ve cehennem oluşumu olduğuna inanmayanlardanım.İnsanoğlunun var ettiğiğ herşey gerçek ve saptırmaca olmadan yalnızca gerçek isimleriyle nitelenmeli bence..Kötülükse evet ismi kötülüktür,katletmekse evet ismi katliamdır...İyilikse adı iyilik güzellikse muhteşemliktir..Cennete ve cehenneme yol veriliyorsa bütün hesaplar yarından da öteye.. baliğ uhreviliğe kurban edilmiştir.Hesapların yükünden ne güzel kurtulur şu insanoğlu böylelikle..Dünyavi cennetlerin nitelemelerinin sahteliğiyle "cennet gibi tabiat" ya da cehenneme benzer ateş patlamaları volkanlar vesair..cennete benzer tabiat mı?Bu benzetmeyi yapmak için cenneti görmek gerekmiyor mu öncelikle :))..Cennetim ve cehennemim yok benim.Muhteşem tabiat ve sersefil edilmiş çevre,yaşanmaz hale getirilmiş insanlık,eziyet,acı,yıkık düşler,insanın yarattığı çirkinlikler var lûgatımda..Yani salt gerçekler !..
YanıtlaSilTanımlamalarımız değişiyor bunu biliyorsun Zafer. Belki de cennet diye tanımladıklarımız ruhumuzda adını koymadığımız birşeyler uyandıran şeylerdir. Cehennem ise onu kanatan yırtan acıtan. Belki de budur bizim asıl cennet ve cehennemimiz.
YanıtlaSil