hayatı yaşanmaya değer kılan ne varsa...

Hayatımı yaşanmaya değer kılan ne ve kim varsa hepsinden bağımsız bir zamanın içindeyim şimdi. Çünkü artık canlı ve cansız olan ne varsa hepsinin ölümlü olduğunu biliyorum. Bunları düşününce doğada inatla yıllarca ve yıllarca yok olmayan tek şeyin plastik olması fikri bile insanı delirtmez de ne yapar? İşte sırf bu plastik meselesi yüzünden delirmenin eşiğinde bile duruyor olabilirim. Şu durumda, hani lütuf buyurur da bir kaç dakika üzerine düşünürseniz, halimi belki bir parça olsun anlayışla karşılayabileceğinizi umut ediyorum Sayın Bayım.

Şimdi söyleyin bana hayat bizimle dalga geçmiyorsa ne yapıyor olabilir canım efendim? En sevdiklerin kurtların böceklerin akşam yemeği olurken iğrenç bir plastik şişenin orada öylece durup durması dünyadaki en komik şeylerden biri gibi gelmiyor mu size de? Sakın ola bana dünyanın düzeninden, işlerin böyle yürüdüğünden, kabullenmekten başka çare olmadığından ve dahi pek çok şeyden söz etmeye kalkmayın. Normal güneşli günlerde sizin gibi düşünen ve hatta diğer insanlara aynı şekilde teselli verdiğini sanma zavallığında bulunan ben, şu kurşuni iç karartıcı ve iç yakıcı günde sizin gibi düşünme normalliğini bir türlü gösteremiyorum. Göstermek de istemiyorum hani. Bu katmer katmer karanlık gök altında böyle, sadece bugün yani, kendi kederimle harman olmaktan başka bir isteğim yok. Herkesin hüzne bulanma hakkı var değil mi? Çamura bulanan bunca insan arasında benimki pek masum bir istek sayılamaz mı ne dersiniz?

İşte böyle canım efendim. Tatili kederime sarınıp uyuyarak geçirmeyi planlıyorum bugün. Ama sakın endişeye kapılmayın. Zira yarın sabah bu kederi anımsamayacağım bile. Eğer yeterince keder içerse insan, öyle bir sarhoş olur ki ayıldığında hiçbir şey anımsamaz. Bildiğiniz en sert içkiden bile etkilidir, garanti ederim. Zaten içtiğiniz o rakının üzerine dökmeyin bakayım içinizdeki efkarı sarhoş oluyor musunuz? Sudan farkı kalıyor mu aslan sütünün?

Haydi bakalım...

Fotoğraf: Dontcallmebetty