İnsanın hem ellerini hem de yüreğini tırmalayan bir soğuk var bu sabah. Gri bulutlar da cabası. Karşı bahçedeki incirin sarı yapraklarına baka baka yoruluyorum. İçimde "herşeybirgünbiter" duygusu kabardıkça kabarıyor ve ben içime dalga dalga yayılan bu kederin önünü alamıyorum. "Taşan bir deniz gibi ele geçirecek beni" diyorum. "Kıyılarımda ne varsa alıp kendi içine hapsedecek bu kederden mürekkep deniz." Sonra "Olsun" diyorum "kıyı da benim deniz de." Aldırmadığıma kendimi inandırmaya çalışıyorum.
Oysa incir ağacının hiç bir şey umurumda değil. Ne rüzgar ne sararan yaprakları ne o yaprakların an be an yere düşmesi... Öyle insanın sinirini bozan bir sükunetle duruyor tam karşımda. Sanki bu dünyadan değil sanki sonsuz bir ömrü var sanki ölüm onun yanına uğramaz ve sanki etrafında ne değişirse değişsin aslında hiç bir şey temelli kaybolmaz. Öyle duruyor. Ardı ötesi bir incir ağacı işte.
Dalda kupkuru bir incir var. Ya da ben öyle sanıyorum. Uzağı tam olarak göremeyen gözlerimi kısıp bakıyorum. "Belki de yoktur" diyorum "belki ben uyduruyorumdur. Hatta belki o şiiri yeniden okumak için bahane arıyorumdur kendime." Şiir okumak için bahane arayan aklıma şaşıp kalıyorum.
Ve var olup olmadığından asla emin olamadığım o tek, kuru, yazdan kalma incire baka baka mırıldanıyorum: "Ne yaprakları hatırlıyor ne güneşi/Ne de düşmüş dalından/Balı içinde kurumuş bir heves gibi/Duruyor yerinde geçen sonbahardan.” *
Resim: Lisa Adams
*Şiir: Birhan Keskin
aylar sonra baktığında güneşin altında parlayan, yemyeşil olmuş yapraklarıyla ve irili ufaklı incirleriyle sana umut ve heyecan vereceğini biliyor, bilgeliğin sükûneti o...
YanıtlaSilgüzel kedi, sen de onun gibi bırak kendini gitsin, sonsuz bir ömrün var...
Sükunetle durmali, bu dünyadan değilmis, sonsuz bir ömrü varmis gibi, sanki ölüm yanımiza uğramazmis ve etrafımizda ne değişirse değişsin aslında hiç bir şey temelli kaybolmazmis gibi, kisacasi incir agaci gibi yasamali belkide:))
YanıtlaSilIyi haftasonlari diliyorum sana, sevgiyle, saglikla kal:))
KABAKMELTEMİ: Ağacın bilgeliği... Baka baka öğrenir miyim bilmem ki?
YanıtlaSilBELGİN: İnsan olmanın en kötü yanı bu işte. Doğada biz hariç tüm canlılar aynı sükunet içinde. Huzursuzluk insanın laneti...
O incir ağacı kaç insanı devirmiştir diye geçti benim içimden de... Tuhaf oldum...Yazılarınızı çok severek okuyorum ama ilk kez yorum yapıyorum sevgili AYDAN ATLAYAN KEDİ...
YanıtlaSilO incir ağacını dedem dikmiş bahçeye. Çok insanı devirdi. Çok insanla vedalaştı Sevgili Zuihitsu.
YanıtlaSilAsırlık çınarlara meydan okuyan bir incir ağacı .. 2 çelik arasından doğan bir çiçek gibi. Yazı süperdi.
YanıtlaSilHemen Bahceye incir dikicem :)
YanıtlaSilSYRAKUSA: Çok teşekkür ederim :)
YanıtlaSilSİNOP: Ağaç dikin de ne ağacı olduğu mühim değil. Ama incir ağacı ağaçların kraliçesidir :)
çok güzel... desem yeter mi, bilemedim.
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim abi çok naziksin...
YanıtlaSilDoğru; kıyı da biziz, deniz de... Ağaç da biziz, gökyüzü de...
YanıtlaSilBu arada, Hafif Abi size teşekkürlerini iletmemi istedi!
YanıtlaSilZaten herşey bizde olduğu için böyle karma karışığız ya :)
YanıtlaSilHafif Abi'ye asıl ben teşekkür ederim :)