BU YIL...

Az sonra burada saçmalayacak olduklarımı okuma lütfu gösteren sevgili er ya da hatun kişi, bir noktaya dikkatini cezbetmek isterim: bu yazı bir yıl sonu hesaplaşması içerir ki tam olarak bu noktada kaçıp gidecek olmanı anlar hatta ardından el sallarım.

Evet. Ben yeni yıla inanmam. Yani 1 ocak sabahı uyanıp da herşeyin pat diye değişeceğini uman biri değilim. Hem zaten Noel Baba da yok. Neden herşey değişsin ki? Ama umut işte. Buna inananlara da hiç ama hiç kızmıyorum. Hatta bu aptal ve saçma dünyada yılın son günü için tutunacak dalları olan bu masal insanlarını fena halde kıskanıyorum.

Evet yeni yıla inanmıyorum ama dün akşam bu inanmaz halimle pek çok şey yaptım. Pek çok şeyi attım pek çok şeye çeki düzen verdim. Meğer bir çöp odada yaşıyormuşum. Tamam abartma pis bir oda değil demek istediğim. Anı niyetine her şeyi biriktirip durmaktan söz ediyorum. İşin garibi artık hayatımda olmayan, dahası yüzlerini bile görmek istemediğim insanlara dair şeyleri bile saklamışım. Tam bir aptallık. Onları hayatından çıkarmışken onlara dair şeyleri neden saklar ki insan?

Anımsamak için şeylere ihtiyacım yok. O nedenle daha sade daha bugüne yönelik bir şeyleri muhafaza etme kararındayım. Odayı elden geçirirken aynı şeyin beynimiz için mümkün olabilmesinin nasıl da mucizevi bir şey olacağının hayalini kurdum. Bunun mümkün olması halinde yeni yıl bize yeniliklerle gelebilirdi. Çünkü ben inanıyorum ki, her yıl birbirinin benzeri şeklinde devam ediyor çünkü biz yeni olan her yıla geçmiş yılın çöpünü taşıyoruz. Tüm hareketlerimizi geçmişten üzerimizde kalmış o artıklar belirliyor. Ve biz bunun adına kişilik diyoruz. Ne tuhaf değil mi? İyi yanlar yok mu? Elbette var. Ama yine de yeni yıl asla yeni bir yıl olamıyor bu yüzden.

Son günlerde düşüncelerimin akışını bir dedektif gibi takip ediyorum. Ne üzerine yoğunlaştığımı, bunları neden düşündüğümü, bunların beni nasıl belirlediğini falan filan. Hayır hayır bu saçma bir iş değil inan bana. Bir kaç gün kendi düşüncelerini dışardan bir göz gibi takip etmeyi başarabilirsen göreceksin bizi nelerin esir aldığını. Nelere saplanıp yaratıcılığımızı nasıl öldürdüğümüzü, içimize kendi ellerimizle nasıl derin kuyular kazdığımızı, gelir geçer pek çok noktanın bizi dünyanın kıyısındaymışız gibi hissettirdiğini göreceksin. Ama bunun için kendine karşı hayli acımasız olman gerekir. Bunu yapabilir misin?

Ben bu yılın diğerlerinden farklı olmasını ısrarla istiyorum. Ve bunu da dileyerek ya da başka bir şekilde gerçekleştiremeyeceğimi biliyorum. İşte bu sebeple aklımın içini temizlemek zorunda hissediyorum kendimi. Bazı düğümleri çözmek, üzeri açık kalmış kuyuları sonsuza dek kapamak, düşüncelerimde gereksiz rolleri kapmış insanların işine son vermek ve zihni parıldayan bir şey haline dönüştürmek istiyorum. Ve ne kadar kararlı olursam o kadar hareket halinde olacağımı da biliyorum.

Bunları sana neden anlatıyorum? Söz vermek için. Kendi kendime verdiğim sözleri tutamayan bir aptal olan ben başkalarına verdiğim sözleri iki elim kanda olsa da tuttuğum için.

Fotoğraf: lightlocations.com