boşluğa yazılan...

Seni derin bir kederle selamlıyorum sevgili dostum. Bu öyle derin bir keder ki kelimelerimin üzerine kara bir gölge gibi düşüyor, her harf bir gözyaşı gibi damlıyor boşluğa ve ben bu kadar acı dolu bir coğrafyadan sana ne yazık ki umutlu sözler gönderemiyorum. 

Geçenlerde bir balıkçının yazdığı mektubu bir şişeye koyup denize fırlattığını ve ancak onu biri bulunca mektubunu hatırladığını okudum. Ve ben de bu yazdıklarımı unutmayı diledim. Ama ne yazık ki bu mümkün değil. Nasıl damlayan sular bir kayayı oyarsa benim de taş gibi sağlam sandığım yüreğimde asla unutamayacağım derin bir çukur var. Ve ben kendi çukurumun içinde boğulacak gibi hissediyorum kendimi. Bu sözlerin her harfi açılsın ve birbirine eklensin de ben de ona tutunup çıkayım diye umutlanıyorum. Olur mu dersin?

Sorun bende mi yoksa sen de her baktığın yerde acı görüyor musun? Ben kör mü oldum güzel şeylere diye düşünmeden edemiyorum zaman zaman biliyor musun? Ve ne zaman böyle düşünsem kendimden korkuyorum. Sahip olduğum yarım akıl da bir gün beni terkedecek sanıyorum. Kimbilir belki böylesi daha iyi olur ha?

"Çok az konuşuyorsun" diyorsun ya bana, ne konuşayım? Ne konuşsam derinde yaralar açacağımı bile bile ne konuşayım. Senin en umutlu olman gereken bir zamanda o yaralara ihtiyacın yok. O yaraları zaten yaşaya yaşaya kendin edineceksin, neden erken gelsin? Neden senin o güneşe umutla bakan çiçeklerini soldursun? Bu yüzden konuşmuyorum. Kızma bana. Ben aslında seni korumaya çalışıyorum.

Ah benim sevgili dostum, senin gibi insanlar bizim oyulmuş yüreklerimize umut, sen bunu bilmiyorsun. Bizim getirmeyi başaramadığımız güneşli günleri sizler getireceksiniz belki de. Gözlerinizdeki ışıltı, sözcüklerinizdeki inanç getirecek o günleri. Karanlık kafataslarının içerisindeki zalimliğe karşı siz dimdik duracaksınız. Dünyanın aslında güzel bir yer olduğuna kendinizden sonrakileri siz inandıracaksınız. Ve bizim gözümüz arkada kalmayacak. 

Bana söz ver şimdi genç yüreğinle. Karanlığın karşısında yenilmeden ve yıkılmadan ısrar ve inatla duracağına söz ver. Adaletten, merhamet ve vicdandan yoksun bir dünyada doğru bildiğinden dönmeyeceğine söz ver. Ve kalbinin ortasında açılacak o derin yarayı göze al şimdiden. Yolun açık olsun arkadaşım... Ve bahtın da öyle...