Çok uzun zaman oldu. Yazmayalı yani. Bu geçen dönem içinde çoğu pek de iç açıcı olmayan olay yaşandı, ruhumu yaşlandırdı sanki bütün bu olup bitenler. Ama insanın ruhu öyle bir toprak ki zehirlendi, kirlendi, bozuldu, verimsizleşti derken birden içinden minik mavi bir çiçek çıkıveriyor. O çiçek küçücük boyuyla "eee hadi ama kalk artık, yeter bu kadar kederlendiğin" diyor sanki. Bana da öyle oldu bu sabah. O çiçeği hangi su, hangi güneş ikna etti bilmem ama onu gördüğüme sevindim.
Velhasıl tekrar yazmaya karar verdim. Kim okur hiçbir fikrim yok ama olsun. Ben içimi dökerim, belki biri okur onun da aynı yerden yarası vardır, bir kardeşlik doğar aramızda. Ben bir şeye gülerim onu yazarım belki biri okur, ruhu şenlenir. Ben bir şeye üzülürüm onu yazarım belki biri elimi tutar üzüntümü paylaşır, minnettar olurum. Belki çok acayip bir şey öğrenir şaşırırım onu yazarım, biri okur, ikimiz de şaşkınlıktan ayrılmış gözlerimizle birbirimize bakarız. Olur ya.
Henüz ne yazarım hiç bilmiyorum. Sadece yola bir adım atıyorum. Bakalım yol beni nereye götürecek.
Resim: Sir Lawrence Alma-Tadema
Hoş geldiniz. Siz yazarsanız hepimiz okuruz. Mutlu Sağlıklı yıllar. Hülya
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim, hoş bulduk :) Sağlıklı, huzurlu, mutlu yıllar diliyorum Hülya Hanım. Çok sevgiler.
SilNe iyi ettin kediciğim, özlemiştik seni, aydan atla gel yanımıza, çok sevindim. Bu vesileyle huzurlu, sağlıklı bir yıl diliyorum. Çok sevgiler...
YanıtlaSilBen de özledim sizleri, buraları. Çok çok sevgilerimi yolluyorum. Sağlıklı, huzurlu, mutlu ve neşe dolu bir yıl olsun.
SilYolun sizi nereye götüreceğini biz de merakla bekliyoruz yeni yazılarınızda görüşmek üzere iyi seneler :)
YanıtlaSilBen de merak ediyorum :) Mutlu yıllar diliyorum.
Sil