yerli filmlerden neler öğrenebiliriz- 1

Anneannemin evinin altı mahzendi. Üzeri tahtalarla kapatılmıştı ve tam ortasında o mahzene inebileceğiniz bir kapak vardı. Kış aylarındaysak eğer o kapağı açtığımızda misler gibi portakal kokusu gelirdi. Anneannem mahzenin tabanına talaş serer üzerine portakalları dizer, bir çeşit kiler olarak kullanırdı ama orası biz çocuklar için dünyanın en gizemli yeriydi. Çünkü orada biz doğmadan ölen dedemizin hazinesinin gömülü olduğuna inanırdık. Anneannem buna gülse de o hazinenin orada olduğundan kesinlikle emindik. 

Oturup kendi aramızda konuşuyorduk. Oraya inmeli ve o hazineyi çıkarmalı, ailelerimize bulduğumuz altınlar, elmaslar, zümrütler ve daha neler neleri göstermeli, herkesi mutluluktan çılgına çevirmeliydik. Ama bir sorunumuz vardı, oraya kim inecek, dahası kim o karanlığın içinde uzun süre kalıp hazineyi bulana kadar kazacaktı? Daha hiç birimiz oradan tek bir portakal alma cesaretini gösterememişken hangi babayiğit bu işe girerdi? Hepimiz geceleri uyumadan önce kurduğumuz, gündüzleri de birbirimize anlatıp durduğumuz hayallerimizle kaldık. Büyüdük ve her şey unutulup gitti. Ta ki dün annemin tahta bir sandığa koyduğu portakalların kokusunu duyana kadar da aklıma bile gelmedi bunlar.

Bugün bunları düşünürken çoğumuzun zengin bir akrabadan kalacak miras ya da bir hazine bulmakla hayatlarımızın değişeceği fikrini taşıdığımızı düşündüm. Önce "eh kolaycı milletiz işte başka ne beklenir" dedim ama sonra aklıma çocukken izlediğim o filmler geldi. Hani kız çok fakirdir, zengin bir evde besleme ya da hizmetçi olarak çalışır, zengin tipler onu ezerler, aşağılarlar, kız gizli gizli ağlar. Tek istediği onlara günlerini göstermektir. Bunun da tek yolu paradan geçer. Ama zavallı öyle umutsuzdur ki hizmet ederek kazandığı para ancak karnını doyurmaktadır. Bir gün sokakta yaşlı bir adama yardım eder. Bu adam çok zengindir ama kız bunu bilmez. O iyi bir insan olduğu için yardımcı olmuştur. Sonra o zengin adam ölür. Merhum nankör değildir, gördüğü iyiliğin karşılığında malını mülkünü bizim iyi yürekli kızımıza bırakır. Kızımız önce şaşkına döner ama içinde bir yerlerde duran intikam alma arzusu onu harekete geçmeye zorlar. Kararlıdır, değişecektir ve bir zamanlar onu ezenlerden intikamını alacaktır. Avrupa'ya gider, hocalardan hanımefendilik dersi alır, görgü kurallarını, dans etmeyi, sofra adabını bir bir beller. Artık hazırdır. Kezban olan adı Süreyya ya da ona benzer bir şey olmuştur. Öyle değişmiştir ki bizim sosyete takımı onu zinhar tanıyamaz. Peşine pek çok erkek takılır, kadınlar kıskançlıktan tırnaklarını yerler. Kızımız pek memnundur. Erkekleri süründürür, kadınlara ise kibarlığını bozmadan laf sokar. Yüzünde memnun mesut bir gülümseme ile dolaşır durur. Ve film akar gider.

Böyle ne çok film, ne çok kitap vardır. Ve bütün bunların ana fikri şudur, "Eziliyorsun ve ezilmeye devam edeceksin çünkü bit kadar maaşınla asla zengin olamayacaksın. Zengin olup hayattan, seni ezen insanlardan intikamını alman için ya bir hazine bulmalısın ya zengin bir akrabadan miras kalmalı. İntikam hissin çok yakıcı ise kötü yollara da başvurabilirsin elbet ama tavsiye edilmez zira karma diye bir şey var kötü şeyler de iyi şeyler de sana dönecektir" Evet ana fikir budur. 

Bu yüzden zengin akraba ya da hazine bulma hayali kuran insanlar tehlikeli değildirler bence. Belki de sadece kendilerini çok ezilmiş, pek çok şeyden mahrum bırakılmış hissediyorlar ve bunun acısını çıkarmak istiyorlardır. Kolaya kaçmak değildir dertleri. Şöyle bir etrafa baktıklarında çalışarak bunu başarmanın imkansızlığını görmüşlerdir. Ama yine de olmayacağını bile bile bu hayalleri kurarlar, kendi kendilerini eğlendirirler en azından. Asıl tehlikeli olanlar bu hayallere gülüp, karma falan dinlemeyip, "her yol mubahtır aslanım yemişim hakkını hukukunu, vicdanını merhametini" diyerek zengin olma gayretinde olanlar bence. Onlara dikkat edilmeli. Zira sayılarında artış görülmekte.

Fotoğraf: Şuradan