dünyanın en saçma keki

Facebook'ta yemek videoları izlemeye bayılıyorum. Bu yemek yemeyi sevdiğimden büyük ihtimalle. Ama şu da var onları izlerken zihnim saçma sapan şeyler düşünmeyi kesiyor. Bir nevi meditasyon yani. Dün bir video izledim. Çok güzel bir kek videosu. İçine konulan şeyler mantık olarak düşünüldüğünde muhteşem bir uyum yaratabilir diye düşündüm izlerken. Tam ölçülerini bazen videonun alt kısmına yorum olarak yazdıkları için yorumlara baktım. Tarifi yazmamışlardı, bir iki tane yorum vardı. Çok acaip olan biri şöyleydi. "Hayatımda gördüğüm en saçma kek" Allah Allah diye düşündüm. Birşeyi mi atlıyordum acaba? Evet yumurta, süt, un, kakao falan filan... Saçma olan ne vardı? Süslemek için gazete parçaları mı koymuşlardı. Hani şöyle en üçüncü sayfasından, acısı bol olanından... Yoksa kabartma tozu niyetine nefret, vanilya niyetine hoşgörüsüzlük gibi şeyler mi konulmuştu. Baktım baktım bir saçmalık bulamadım.  Kadın sinirliydi herhalde dedim, öfkesini kekten çıkarmış.

İnsan bazen gerçekten kendi cinsini anlamakta zorlanıyor. Dışarda bankta oturmuş sigara içiyorum. Karşımdaki bankta iki kadın oturuyor. Nasılsın, iyiyim sen nasılsın, ben de iyiyim, çocuklar nasıl, büyüdüler teyzesi, seninkiler nasıl, benimkiler de iyi ellerinden öperler, eeee daha daha nasılsından sonra neler yapıyorsun sorusuna geldi sıra. Biri çalıştığını ve evle iş arasında koşturup hayatın nasıl geçtiğini anlamadığını söylerken, diğeri şöyle dedi "herkesin olduğu gibi bizim de bir akıllı telefonumuz var onunla uğraşıp duruyoruz işte" Nasıl yani? Böyle zamanlarda "belki şöyledir, belki böyledir" şeklinde bir sürü cümle kuran aklım hiçbir mantık bulamadı bu kadına. Akıllı telefonla nasıl uğraşıyor olabilirdi? Ve bunu günlerinin nasıl geçtiğini anlatmak için ne manada kullanıyordu? Yani telefonla konuşursun, mesaj falan atarsın, sosyal medyada biraz dolaşırsın, yorum yazarsın belki, hadi bilemedin çektiğin tüm fotoğrafları sanki herkes senin ne yaptığını çılgın bir merakla bekliyormuş gibi paylaşırsın da tüm gün ne yapıyor olabilirsin akıllı telefonda? Aslında benim bunu anlamıyor olmam doğal zira sosyal medyaya 15 dakikadan fazla dayanamayan biri olduğum ve biraz uzun bir süre geçirirsem gırtlağımı sıkıyorlarmış gibi hissettiğim düşünüldüğünde gerçekten doğal. Bu benim bilmediğim, anlamadığım ve gerçekten de içinde yer almayı hiç arzu etmediğim bir dünya.

Telefon demişken dün dolmuş içinde oturmuş diğer yolcuların binmesini beklerken yürüyen bir çift gördüm. İkisi de hem yürüyor hem de telefonda pıt pıt pıt birşeyler yapıyorlardı. Şimdi dedim karşısınızdan sizin gibi bir çift gelse kafa kafya girseniz ne olacak haliniz? Muhtemelen hemen fotoğraflar çekilecek, olay facebookta ya da twitterda anında yer alacak ve halkımız bu enteresan olay hakkında bilgilendirilecekti. Bunu öğrenmek elbette halkımızın hakkı. Bilgi paylaşma özgürlüğü engellenemez. Hele ki böyle olaylarda. Hey Allah'ım! Külli saçmalık...

Gerçekten ben de bir tuhaflık var bence. Bütün bunlar saçma sapansa neden bu kadar insan bunu doğal karşılıyor, yok eğer saçma sapan değilse ben bu şekilde yürüttüğüm bir mantıkla bu insanlara nasıl uyum sağlayacağım? 

Sanki herkes kendine cep telefonundan bir kabuk oluşturmuş onun içinde yaşıyor, kafalarını kaldırmıyorlar. Bence bu bir çeşit körlük. Zira yürüdüğü sokaklarda etrafına bakmayan herkes kör sayılmaz mı? Belki de herşey birbiri ile bağlantılıdır. Kafamızı kaldırıp bakmadığımız bir dünyanın içinde yaşayıp, sanal olan şeylere hayranlık duymak, öfkemizi boşaltmak, kendi kimliklerimizi saklayıp alabildiğine küfür edebilmek, dünyada saçma sapan bir dolu şey olurken bir kek tarifini saçma bulmak, sevdiğimiz bir filmi beğenmeyen birine "kafan basmamış anlamamışsın" demek, biri şahane bir yerde tatil yapaken ve biz çılgınca çalışırken onun facebooktan paylaştığı fotoğraflara bakıp diş gıcırdatarak "ah canım ne kadar tatlısın" diye yorum yazmak, beğenmezsek birilerinin fotoğraflarını gönül koyulmak ya da kıskanç etiketi yapıştırılmak ve böyle ikiyüzlü böyle sahte bir dünyanın içinde kaybolup kendimizi unutmak, unutmak ve yitip kaybolmak...  İnsanlar yorum yaptıkça ya da kendileri hakkında birşeyler anlattıkça kontrolünü kaybettiğimiz hayatı kontrol altında tuttuklarını mı sanıyorlar acaba? Özgüvenlerini yitirdikçe aldıkları like'lara bakıp şarj mı oluyorlar? Milletin hayatını gözetledikçe kendilerini büyük birader mi sanıyorlar? Sabah kalkar kalkmaz facebook açan adam var bu ülkede yahu? Ben daha kendime gelememişken o bir telefonu olduğunu hatırlıyor ve facebookunu hemen açması gerektiğini düşünebiliyor.

Ben gerçekten gidip ormanda yaşamak istiyorum. Ağaçların arasında... Gerçek ve doğal bir dünyada. Hasetsiz, garezsiz, nefretsiz bir dünyada... En azından anladığım bir dünyada...

Fotoğraf: Pinterest