ağaç

Naber nasılsın faslını kısa kesip konuya bodoslama daldı. Şimdi söylemese unuturmuş. Unutur da. Ne dileyecekmişim soru buydu. Hıdrellez ya. Vallahi pek birşey dilemek gelmiyor içimden diyecektim demedim. Hem neden dilemeyecekmişim, bal gibi de dilerdim. Hatta resimlerini bile çizer hiç üşenmeden gidip gül ağacının altına gömerdim. "Geçen yıllardan birinde tonlarca dilek resmi yapmıştım" dedim. "Eeeee oldu mu bari" dedi "Evet bazıları" dedim "diğer insanlar için dilediğim herşey oldu, kendim için dilediğim hiçbir şey olmadı" 

Sistem sanıyorum bu şekilde işliyor. Bencilce dilenen dilekler halı altına süpürülüyor, ancak başkaları için dilediklerin dikkate alınıyor. "O zaman sen kendini yazarak kalabalık etme en iyisi" dedi. "Merak etme" dedim "zaten kendim için ne dileyeceğimi pek bilemiyorum." O benim için dileyecekmiş. "Sağlık dile" dedim. Çünkü hasta olmaktan nefret ederim. "İyi de sen hiç hasta olmazsın ki" dedi. Demek ki her Hıdrellezde benim için sağlık dileyen birileri çıkıyor. Çok şükür. 

Bak şimdi aklıma ne geldi canım kardeşim, şu blogun ortasına sanal bir ağaç dikeyim ben. Hani tarlaların ortasında tek başına duran ağaçlar var ya onlar gibi bir ağaç. (Bu arada o ağaçlar tarlada çalışanlar altında dinlensin, gölgesinde otursun diye varlarmış. Hep üzülürdüm ben onlar için. Oysa onlar orada onurlu bir görevi yerine getiriyorlarmış. Tarlaların şefkatli anneleri..) Bunu okuyan herkes bir dilek tutup bağlasın dallara. Gülme. Eğer olmazsa dileğin birşey kaybetmezsin. Ama ya olursa? 

Biliyor musun, hayat zaten hep bu "ya olursa"lar umuduyla güzel...

Resim: Pinterest